Księga Przysłów, 9
1. Mądrość zbudowała sobie dom i wyciosała siedem kolumn,
1. sapientia ædificavit sibi domum excidit columnas septem
2. nabiła zwierząt, namieszała wina i stół zastawiła.
2. immolavit victimas suas miscuit vinum et proposuit mensam suam
3. Służące wysłała, by wołały z wyżynnych miejsc miasta:
3. misit ancillas suas ut vocarent ad arcem et ad mœnia civitatis
4. Prostaczek niech do mnie tu przyjdzie. Do tego, komu brak mądrości, mówiła:
4. si quis est parvulus veniat ad me et insipientibus locuta est
5. Chodźcie, nasyćcie się moim chlebem, pijcie wino, które zmieszałam.
5. venite comedite panem meum et bibite vinum quod miscui vobis
6. Odrzućcie głupotę i żyjcie, chodźcie drogą rozwagi!
6. relinquite infantiam et vivite et ambulate per vias prudentiæ
7. Kto poucza szydercę, ściąga na siebie wzgardę, strofując nieprawego, sam sobie szkodzi.
7. qui erudit derisorem ipse sibi facit iniuriam et qui arguit impium generat maculam sibi
8. Nie strofuj szydercy, by cię nie znienawidził, strofuj mądrego, a będzie cię kochał.
8. noli arguere derisorem ne oderit te argue sapientem et diliget te
9. Ucz mądrego, a stanie się mędrszy, oświeć mądrego, a zwiększy swą wiedzę.
9. da sapienti et addetur ei sapientia doce justum et festinabit accipere
10. Treścią mądrości jest bojaźń Pańska, rozsądkiem - poznanie Świętego.
10. principium sapientiæ timor Domini et scientia sanctorum prudentia
11. Dzięki mnie twe dni się pomnożą, lata życia będą ci dodane.
11. per me enim multiplicabuntur dies tui et addentur tibi anni vitæ
12. Pomagasz sobie, gdy jesteś rozumny, a gdyś szydercą, sam na tym ucierpisz.
12. si sapiens fueris tibimet ipsi eris si inlusor solus portabis malum
13. Niewiasta Głupota ciągle się rzuca, Pustota niczego nie pojmie.
13. mulier stulta et clamosa plenaque inlecebris et nihil omnino sciens
14. Przy bramie swego domu usiadła, na tronie, na wyżynach w mieście,
14. sedit in foribus domus suæ super sellam in excelso urbis loco
15. by wołać na przechodzących drogą, na tych, co prosto idą swymi ścieżkami.
15. ut vocaret transeuntes viam et pergentes itinere suo
16. Niech zboczy tu niedoświadczony - odzywa się do tego, komu brak mądrości:
16. quis est parvulus declinet ad me et vecordi locuta est
17. Przyjemna jest woda kradziona, chleb wzięty skrycie jest smaczny.
17. aquæ furtivæ dulciores sunt et panis absconditus suavior
18. Nie myśli się o tym, że tam bawią zmarli, jej zaproszeni - w głębinach Szeolu.
18. et ignoravit quod gigantes ibi sint et in profundis inferni convivæ ejus
