Bible Catholique
 

Knjiga Nehemijina, 2

8. i pismo Asafu, nadgledniku kraljeve šume, da mi dadne drva za gradnju vrata na tvrði Hrama, za gradski bedem i za kuæu u kojoj æu se nastaniti." I dade mi kralj, jer dobrostiva ruka Boga moga bijaše nada mnom.

Versets liés à Knjiga Nehemijina, 2:

Nehemia 2 pripovijeda onog trenutka kada je Nehemiah, Židov koji je živio u Suzi i radio kao kralj Arterxesa, dopušteno da se vrati u Jeruzalem i vodi rekonstrukciju gradskih zidina, koji je uništen godinama ranije. U cijelom poglavlju, Nehemija se suočava s protivljenjem i poteškoćama, ali ostaje čvrsto u svojoj odluci da dovrši rad. Ispod je pet stihova koji se odnose na teme obuhvaćene Nehemijom 2:

Nehemija 2:4: "Tada mi je kralj rekao:" Što želite? " Molio sam se Bogu nebeskom. " Nehemija započinje svoje putovanje tražeći Božju pomoć i vodstvo, pokazujući svoju ovisnost o njemu.

Nehemija 2:8: "I kralj se složio da ispuni moj zahtjev. Stoga sam ih zamolio da mi daju pisma autorizacije guvernerima provincije zapadno od rijeke Eufrat, da me pustiju dok ne stignem do Jude". Nehemiah traži kraljevsku autorizaciju i resurse za obavljanje rekonstrukcije, pokazujući da djeluje u granicama zakona i uz odobrenje vlade.

Nehemija 2:10: "Kad Sambalate, Horonit i Tobias, časnik amonita, čuli su za to, rugali se i rekli:" Što radiš? Pobuniš li se protiv kralja? " Nehemija se suočava s protivljenjem neprijatelja koji se rugaju i pokušavaju obeshrabriti.

Nehemija 2,17: "Tada sam im rekao:" Vidite tešku situaciju u kojoj smo. Nehemija motivira ljude da se ujedine i rade zajedno na obavljanju posla, pokazujući da je moguće prevladati poteškoće.

Nehemija 2:20: "Odgovorio sam im: 'Nebeski Bog će biti uspješan. Mi, vaši sluge, počnimo obnavljati, ali nemate pravo, nema tvrdnje, nema sjećanja u Jeruzalemu." Nehemija vjeruje da je Bog s njim i pomoći će vam da prevladate poteškoće, pokazujući svoju vjeru i povjerenje u Boga.





“Pobres e desafortunadas as almas que se envolvem no turbilhão de preocupações deste mundo. Quanto mais amam o mundo, mais suas paixões crescem, mais queimam de desejos, mais se tornam incapazes de atingir seus objetivos. E vêm, então, as inquietações, as impaciências e terríveis sofrimentos profundos, pois seus corações não palpitam com a caridade e o amor. Rezemos por essas almas desafortunadas e miseráveis, para que Jesus, em Sua infinita misericórdia, possa perdoá-las e conduzi-las a Ele.” São Padre Pio de Pietrelcina