Biblia Católica
 

Druga knjiga Ljetopisa, 35

7. Jošija je darovao obiènom puku od sitne stoke jaganjaca i jariæa, sve za Pashu, svima koji su se našli ondje, na broj trideset tisuæa, i tri tisuæe goveda, sve to s kraljeva imanja.

Versos relacionados con Druga knjiga Ljetopisa, 35:

2 Kronike 35 pripovijeda proslavu Uskrsa kralja Jozije i naroda Jude. Poglavlje opisuje kako je Josiah uputio svećenike da pripreme Paschal janje i spoznaju vjersku ceremoniju. Tada poglavlje izvještava o Josijinoj smrti u borbi protiv faraona Neco.

Ponovljeni zakon 16:1: "Proslavite mjesec Abibe i zadržite Uskrs Gospodinu, Bogu, jer u mjesecu Abibeu, Gospodin, Bog te izveo iz Egipta noću." Ovaj stih utvrđuje božanski poredak za proslavu Uskrsa, naglašavajući važnost počast događaju koji je obilježio oslobađanje hebrejskog naroda iz Egipta.

Izlazak 12:14: "I ovaj će vam dan biti po sjećanju, a vi ćete ga proslaviti gozbom Gospodinu; u vašim ćete generacijama proslaviti ga neprestanim statusom." U ovom stihu Bog zapovijeda proslavi Uskrsa da se promatra s generacije u generaciju kao gozbu u čast oslobađanja hebrejskog naroda.

Levit 23:5-6: "U prvom mjesecu, četrnaest u mjesecu, popodne je Gospodinov Uskrs. A petnaest dana ovog mjeseca je blagdan Ázmosovog kruha Gospodara ; Sedam dana ćete jesti kruh. " Ovaj stih utvrđuje datum proslave Uskrsa i blagdana Azimosa, koje su Židovi promatrali kao dio njihove vjerske tradicije.

1. Korinćanima 5:7: "Pročistite vas, dakle, od starog kvasca, da ste možda nova misa, baš kao što ste bez kvasca. Za Krista, naš Uskrs, nas je žrtvovao." Ovaj stih uspostavlja vezu između Židovskog Uskrsa i Kristove žrtve na križu, ističući važnost pročišćavanja i obnove za Kristove sljedbenike.

Ivan 19:36: "Jer se to dogodilo da ispuni Pismo, što kaže, nijedna njegova kosti neće biti slomljena." Ovaj je stih referenca na Paschal janjetinu, što je bila vrsta žrtve koja je simbolizirala otkupljenje hebrejskog naroda. Kroz Kristovu žrtvu ispunjeno je obećanje o iskupljenju.





“A pessoa que nunca medita é como alguém que nunca se olha no espelho e, assim, não se cuida e sai desarrumada. A pessoa que medita e dirige seus pensamentos a Deus, que é o espelho de sua alma, procura conhecer seus defeitos, tenta corrigi-los, modera seus impulsos e põe em ordem sua consciência.” São Padre Pio de Pietrelcina