Katholische Bibel
 

Księga Ozeasza, 11

8. Jakże cię mogę porzucić, Efraimie, i jak opuścić ciebie, Izraelu? Jakże cię mogę równać z Admą i uczynić podobnym do Seboim? Moje serce na to się wzdryga i rozpalają się moje wnętrzności.

Verse im Zusammenhang mit Księga Ozeasza, 11:

Hosea Rozdział 11 przedstawia potężny obraz Boga współczucia dla jego ludu, nawet w obliczu ich buntu i niewierności. Bóg mówi o tym, jak nazywał ich z Egiptu, jako ojciec, który troszczy się o swojego syna i jak nie może ich zostawić. Poniżej znajduje się pięć wybranych wersetów z innych części Biblii, które dotyczą tematy związanych z tym rozdziałem:

Powtórzonego Prawa 32:10-11: „Znalazł go w opuszczonej ziemi i pustyni samotności; otoczył go, opiekował się nim, chronił go jak dziewczynę jego oka. Gdy orł to budzi jego ściółkę, wisi na swoim Dzieci, rozszerza skrzydła i zabiera je i zabiera je na skrzydła ”. Ten werset opisuje relację Boga z Jego ludem jako kochającego ojca, który troszczy się o swojego syna, temat obecny w Ozeasz 11.

Izajasza 63:9: „W całej ich udręce zaniepokoił się, a anioł jego obecności uratował ich; dla Jego miłości i ze względu na współczucie odkupił, wziął je i przyjmował każdego dnia antycznego”. Ten werset mówi o współczuciu Boga dla Jego ludu, głównego tematu w Ozeasz 11.

Psalm 103:13: „Jako ojciec komputera swoich dzieci, więc Pan wstrząsa się tym, którzy go boją się”. Ten werset podkreśla obraz Boga jako kochającego ojca, coś, co podkreśla się w Ozeasz 11.

Izajasza 40:11: „Jako pasterz zaprzesta swojej trzody; między jego ramionami zbiera jagnięta i zabierze je na kolana; te, które karmią piersią, poprowadzi je cicho”. Ten werset opisuje obraz Boga jako pastora, który troszczy się o jego stado, temat obecny w Ozeasz 11.

Jeremiah 31:20: „Efraim jest dzieckiem tak drogim lub takim rozpieszczanym dzieckiem, że nie mogę go nie litować, mówi Pan?” Ten werset podkreśla współczucie Boga dla Jego ludu, nawet w obliczu jego niewierności i buntu, głównego tematu w Ozeasza 11.





“O Senhor nos dá tantas graças e nós pensamos que tocamos o céu com um dedo. Não sabemos, no entanto, que para crescer precisamos de pão duro, das cruzes, das humilhações, das provações e das contradições.” São Padre Pio de Pietrelcina