Księga Izajasza, 62
7. i Jemu nie dajcie spokoju, dopóki nie odnowi i nie uczyni Jeruzalem przedmiotem chwalby na ziemi.
7. i Jemu nie dajcie spokoju, dopóki nie odnowi i nie uczyni Jeruzalem przedmiotem chwalby na ziemi.
Izajasza 62 to rozdział, który mówi o przywróceniu Jerozolimy i chwale Syjonu. Prorok Izajasz wzywa ludzi, aby nie zamykali się i nie wołali o sprawiedliwość, obiecując, że Bóg przywróci miasto i przyniesie zbawienie. Co więcej, mówi o znaczeniu Boga przymierza z Izraelem i błogosławieństwem, które przynosi. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Izajaszu 62:
Psalm 122:6: „Módlcie się o pokój Jeruzalem; ci, którzy cię kochają, będą się rozwijać”. Ten werset jest przykładem tego, jak powołany jest lud Boży do modlitwy o pokój i dobrobyt Jerozolimy, który jest bardzo ważnym miastem wiary żydowskiej i chrześcijańskiej.
Galacjan 4:26: „Ale Jerozolima jest z góry, jest wolna; która jest matką nas wszystkich”. Tutaj Paweł mówi o niebiańskiej Jerozolimie, która jest wolna i reprezentuje zbawienie, które Bóg oferuje wszystkim swoim dzieciom.
Psalm 87:2-3: „Pan bardziej kocha bramy Syjonu niż wszystkie mieszkania Jakuba. Chwalebne rzeczy są o tobie, o mieście Bożego”. Ten psalm wywyższa miasto Syjon, które jest kochane przez Boga i jest symbolem boskiej obecności.
Hebrajczyków 12:22: „Ale przyszedłeś na górę Syjonu i miasto żywego Boga, niebiańskiego Jeruzalem i do wielu tysięcy aniołów”. Ten werset mówi o niebiańskiej Jeruzalem, który jest miastem żywego Boga i reprezentuje zbawienie, które chrześcijanie mają w Jezusie.
Zachariasza 8:3: „Tak mówi Pan, wrócę na Syjon i zamieszkam pośród Jeruzalem; a Jeruzalem będzie nazywany miastem prawdy, a wzgórze Pana gospodarzy, Święty Górze”. Ten werset mówi o przywróceniu Jerozolimy i obietnicy, że Bóg zamieszknie na środku miasta.
“Deus ama quem segue o caminho da virtude.” São Padre Pio de Pietrelcina
