1 Księga Kronik, 29
23. Salomon więc zasiadł na tronie Pańskim jako król w miejsce swego ojca, Dawida, i powodziło mu się, a cały Izrael był mu posłuszny.
23. Salomon więc zasiadł na tronie Pańskim jako król w miejsce swego ojca, Dawida, i powodziło mu się, a cały Izrael był mu posłuszny.
Rozdział 29 z 1 Kronik opisuje hojność Dawida i ludu Izraela w przyczynianiu się do materiałów do budowy świątyni, którą zbudowałby jego Salomon. Dawid mówi modlitwę do Boga i prosi Go, aby pobłogosławił i chronił Salomona i lud Izraela. Oto pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w 1 Kronik 29:
Psalm 24:1: „Od Pana jest Ziemia i wszystko, co w niej istnieje, świat i tych, którzy w nim żyją”. Dawid uznaje, że wszystkie rzeczy należą do Boga i że jest Stwórcą i podtrzymaniem wszystkiego.
2 Koryntian 9:6-7: „Pamiętaj o tym: ten, kto niewiele zasiada, a ten, który dużo się latnie, będzie się zbierać. Każdy z nich daje w swoim sercu, a nie z żalem lub obowiązkiem, dla Boga Kocha, kto daje z radością ”. Paweł zachęca chrześcijan do hojności w swoich datkach, nie zobowiązań, ale dlatego, że jest wyrazem miłości i wdzięczności Bogu.
Przysłów 3:9-10: „Uhonoruj Pana wszystkimi jego zasobami i pierwszymi owocami wszystkich jego plantacji; jego stodoły będą w pełni pełne, a ich beczki będą przepełniać nowym winem”. Autor Przysłów podkreśla znaczenie uhonorowania Boga naszym dobytkiem i obiecuje, że w zamian pobłogosławi nas obficie.
1 Tymoteusza 6:17-19: „Zamów tych, którzy są bogaci w obecnym świecie, którzy nie są aroganccy, ani nie nakładają nadziei na niepewność bogactwa, ale w Bogu, który zapewnia nam wszystkim obficie, naszym satysfakcji. Czyń dobro. które są bogate w dobre uczynki, które są hojne i gotowe do dzielenia się. Zatem gromadzą się dla siebie bezpiecznym skarbem na przyszłość i osiągną prawdziwe życie ”. Paweł instruuje Tymoteusza, aby nauczył bogatych, aby włożyli nadzieję w Boga, a nie ich bogactwa, i był hojny w swoich datkach na rzecz gromadzenia skarbów w niebie.
Malachi 3:10: „Przynieś całą dziesięcinę do magazynu świątynnego, aby w moim domu mogło być jedzenie. Postaw mnie na próbę”, mówi Pan gospodarzy „i sprawdź, czy nie otworzę niebiańskich wrota powodziowych I rozlajcie się nad wami tak wiele błogosławieństw, że nie będziesz miał dokąd ich zatrzymać ”. Bóg rzuca wyzwanie swemu ludowi, aby był hojny w swoich dziesięcinach i obiecuje, że w zamian za ich obficie pobłogosławi.
“De que vale perder-se em vãos temores?” São Padre Pio de Pietrelcina
