Katolicka Biblia
 

Księga Psalmów, 137

1. Nad rzekami Babilonu - tam myśmy siedzieli i płakali, kiedyśmy wspominali Syjon.

2. Na topolach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy.

3. Bo tam żądali od nas pieśni ci, którzy nas uprowadzili, pieśni radości ci, którzy nas uciskali: Zaśpiewajcie nam jakąś z pieśni syjońskich!

4. Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską w obcej krainie?

5. Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie, niech uschnie moja prawica!

6. Niech język mi przyschnie do podniebienia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość.

7. Przypomnij, Panie, synom Edomu, dzień Jeruzalem, kiedy oni mówili: Burzcie, burzcie - aż do jej fundamentów!

8. Córo Babilonu, niszczycielko, szczęśliwy, kto ci odpłaci za zło, jakie nam wyrządziłaś!

9. Szczęśliwy, kto schwyci i rozbije o skałę twoje dzieci.

Wersety związane z Księga Psalmów, 137:

Psalm 137 jest lamentacją ludu Izraela, który jest wygnany w Babilonie, z dala od ich ojczyzny i świątyni Jerozolimy. Wyrażają swój smutek i tęsknotę za Syjonem, świętym miastem Bożym, które jest teraz zdruzgotane. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami opisanymi w Psalmie 137:

Izajasza 52:8: „Głosy ich Atalanów! Podnoszą głos razem, ponieważ widzą z własnymi oczami powrót Pana na Syjon”. Ten werset mówi o powrocie ludu Izraela na Syjon i przywrócenie ich ziemi.

Lamentacje 1:4: „Drogi Syjonu są smutne, ponieważ nikt nie przychodzi na imprezy. Wszystkie ich drzwi są opuszczone; ich kapłani westchniają, ich młode kobiety są smutne i sama jest w goryczy”. Ten werset opisuje smutek i samotność Syjonu po zniszczeniu przez Babilończyków.

Jeremiasz 51:50: „Słyszałem, wygnani, że są daleko od mojej ziemi! Pan osądził Babilon i uciszy go”. Ten werset mówi o zemście Boga na Babilonie, która zniszczyła Jerozolimę i doprowadził lud Izraela do wygnania.

Psalm 126:1: „Kiedy Pan sprowadził jeńców z powrotem do Syjonu, byliśmy jak ci, którzy marzą”. Ten werset mówi o radości i zdziwieniu ludu Izraela, kiedy zostali uwolnieni z wygnania i mogli wrócić do Syjonu.

Ezechiela 11:17: „Dlatego powiedzmy, tak mówi Pan Bóg, zgromadzę was wśród narodów i zgromadzę ich z ziemi, które jesteście rozproszeni, i dam wam ziemię Izraela”. Ten werset mówi o obietnicy Boga, że ​​sprowadzi swój lud z powrotem do ich ziemi i przywrócić ich.





“Pobres e desafortunadas as almas que se envolvem no turbilhão de preocupações deste mundo. Quanto mais amam o mundo, mais suas paixões crescem, mais queimam de desejos, mais se tornam incapazes de atingir seus objetivos. E vêm, então, as inquietações, as impaciências e terríveis sofrimentos profundos, pois seus corações não palpitam com a caridade e o amor. Rezemos por essas almas desafortunadas e miseráveis, para que Jesus, em Sua infinita misericórdia, possa perdoá-las e conduzi-las a Ele.” São Padre Pio de Pietrelcina