1 Po rozstaniu się z nimi odpłynęliśmy i bezpośrednim kursem przybyliśmy do Kos, a następnego dnia do Rodos, a stąd do Patary.
2 Znalazłszy okręt, który miał płynąć do Fenicji, wsiedliśmy i odpłynęliśmy.
3 Zobaczyliśmy Cypr i zostawiliśmy go po lewej ręce, a płynąc do Syrii, przybyliśmy do Tyru, tam bowiem miano wyładować okręt.
4 Odszukawszy uczniów, pozostaliśmy tam siedem dni, a oni pod wpływem Ducha odradzali Pawłowi podróż do Jerozolimy.
5 Po upływie tych dni wybraliśmy się w drogę, a wszyscy z żonami i dziećmi odprowadzili nas za miasto. Na wybrzeżu padliśmy na kolana i modliliśmy się.
6 Pożegnaliśmy się wzajemnie: myśmy weszli na okręt, a oni wrócili do swoich domów.
7 Kończąc naszą żeglugę, przybyliśmy z Tyru do Ptolemaidy i powitawszy braci, pozostaliśmy u nich jeden dzień.
8 Wyszedłszy nazajutrz, dotarliśmy do Cezarei. Weszliśmy do domu Filipa ewangelisty, który był jednym z Siedmiu, i zamieszkaliśmy u niego.
9 Miał on cztery córki, dziewice - prorokinie.
10 Kiedyśmy tam przez dłuższy czas mieszkali, przyszedł z Judei pewien prorok, imieniem Agabos.
11 Przybył do nas, wziął pas Pawła, związał sobie ręce i nogi i powiedział: To mówi Duch Święty: Tak Żydzi zwiążą w Jerozolimie męża, do którego należy ten pas, i wydadzą w ręce pogan.
12 Kiedyśmy to usłyszeli, razem z miejscowymi braćmi zaklinaliśmy Pawła, aby nie szedł do Jerozolimy.
13 Wtedy Paweł odpowiedział: Co robicie? Dlaczego płaczecie i rozdzieracie mi serce? Ja przecież gotów jestem nie tylko na więzienie, ale i na śmierć w Jerozolimie dla imienia Pana Jezusa.
14 Nie mogąc go przekonać, ustąpiliśmy ze słowami: Niech się dzieje wola Pańska!
15 Potem przygotowawszy się do podróży, ruszyliśmy do Jerozolimy.
16 Towarzyszyli nam niektórzy uczniowie z Cezarei i zaprowadzili do niejakiego Mnazona z Cypru, jednego z pierwszych uczniów, u którego mieliśmy znaleźć gościnę.
17 Kiedy znaleźliśmy się w Jerozolimie, bracia przyjęli nas z radością.
18 Następnego dnia Paweł poszedł razem z nami do Jakuba. Zebrali się też wszyscy starsi.
19 Powitawszy ich, zaczął szczegółowo opowiadać, czego Bóg dokonał wśród pogan przez jego posługę.
20 Słysząc to, wielbili Boga, ale powiedzieli mu: Widzisz, bracie, ile tysięcy Żydów uwierzyło,
21 a wszyscy trzymają się gorliwie Prawa. O tobie jednak słyszeli, że wszystkich Żydów, mieszkających wśród pogan, nauczasz odstępstwa od Mojżesza, mówisz, że nie mają obrzezywać swych synów ani zachowywać zwyczajów.
22 Cóż więc począć? W każdym wypadku dowiedzą się, żeś przybył.
23 Zrób więc to, co ci mówimy: Mamy tu czterech mężczyzn, którzy złożyli ślub,
24 weź ich z sobą, poddaj się razem z nimi oczyszczeniu, pokryj za nich koszty, aby mogli ostrzyc sobie głowy, a wtedy wszyscy przekonają się, że w tym, czego się dowiedzieli o tobie, nie tylko nie ma źdźbła prawdy, lecz że ty sam przestrzegasz Prawa na ró
25 Co zaś do pogan, którzy uwierzyli, posłaliśmy im na piśmie polecenie, aby powstrzymali się od pokarmów ofiarowanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu.
26 Wtedy Paweł wziął z sobą tych mężów, następnego dnia poddał się razem z nimi oczyszczeniu, wszedł do świątyni i zgłosił /termin/ wypełnienia dni oczyszczenia, aż zostanie złożona ofiara za każdego z nich.
27 Kiedy zaś siedem dni dobiegało końca, Żydzi z Azji zobaczyli go w świątyni, podburzyli cały tłum i rzucili się na niego
28 z krzykiem: Izraelici! Na pomoc! To jest człowiek, który wszędzie naucza wszystkich przeciwko narodowi i Prawu, i temu miejscu, a nadto jeszcze Greków wprowadził do świątyni i zbezcześcił to święte miejsce.
29 Przedtem bowiem widzieli z nim w mieście Trofima z Efezu i sądzili, że Paweł wprowadził go do świątyni.
30 Poruszyło się całe miasto, zbiegł się lud, porwali Pawła i wlekli go poza świątynię. Natychmiast też zamknięto bramy.
31 Gdy usiłowali go zabić, doszła do trybuna kohorty wiadomość, że cała Jerozolima jest wzburzona.
32 Natychmiast wziął żołnierzy i setników i zbiegł do nich na dół. Na widok trybuna i żołnierzy zaprzestano bić Pawła.
33 Gdy trybun przybliżył się, kazał go ująć, związać dwoma łańcuchami i dopytywał się, kim jest i co uczynił.
34 A z tłumu każdy krzyczał co innego. Nie mogąc się nic pewnego dowiedzieć z powodu zgiełku, kazał go prowadzić do twierdzy.
35 Gdy znalazł się na schodach, doszło do tego, że żołnierze musieli go nieść z powodu naporu tłumu.
36 Bo tłum ludzi szedł za nim, krzycząc: Precz z nim!
37 Kiedy miano go wprowadzić do twierdzy, rzekł Paweł do trybuna: Czy wolno mi coś powiedzieć? A on odpowiedział: Mówisz po grecku?
38 Nie jesteś więc Egipcjaninem, który niedawno podburzył i wyprowadził na pustynię cztery tysiące sykaryjczyków?
39 Ja jestem Żydem z Tarsu - odpowiedział Paweł - obywatelem znacznego miasta w Cylicji; proszę cię, pozwól mi przemówić do ludu.
40 Gdy pozwolił, Paweł stojąc na schodach dał znak ręką ludowi, a gdy nastała zupełna cisza, odezwał się po hebrajsku tymi słowami:
Versículos relacionados com Dzieje Apostolskie, 21:
W Acts of Apostles 21 Paweł i jego towarzysze przybywają do Jerozolimy i są dobrze przyjęci przez braci. Jednak niektórzy Żydzi zaczynają oskarżać Pawła o nauczanie przeciwko prawowi i świątyni, co skutkuje serią konfliktów i prześladowań. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w tym rozdziale:
Dzieje 21:13: „Wtedy Paweł odpowiedział: pozwólcie ci, płacząc i raniąc moje serce? Bo jestem gotowy nie tylko być powiązanym, ale wciąż umierając w Jerozolimie na imię Pana Jezusa”. W tym wersecie Paweł demonstruje swoją determinację, by podążać za wolą Boga, nawet jeśli oznacza to w obliczu śmierci.
Dzieje 21:20-21: „Słuchając ich, uwielbiali Boga i powiedzieli mu, no cóż, bracie, ile tysięcy jest wśród Żydów, którzy wierzą, i wszyscy są gorlicy prawu; i byli poinformowani o was, którzy uczą, którzy uczą Wszyscy Żydzi, którzy są wśród pogan, aby odejść od Mojżesza, mówiąc im, że nie obrzezają swoich dzieci ani nie jeździą po zwyczajach ”. Wersety te pokazują, w jaki sposób Żydzi zajmowali się utrzymaniem tradycji i prawa Mojżesza oraz jak przesłanie Pawła zakwestionowało te tradycje.
Dzieje 21:26: „Potem Paweł zabrał ze sobą tych ludzi, a następnego dnia, po oczyszczeniu z nimi, wszedł do świątyni, ogłaszając spełnienie dni oczyszczenia, dopóki oferta nie została zaoferowana dla każdego z nich”. Ten werset podkreśla fakt, że Paweł nie uczył Żydów porzucania prawa i tradycji, ale uznania, że zbawienie przychodzi przez łaskę Boga poprzez wiarę w Jezusa Chrystusa.
Dzieje 21:27-29: „Teraz, kiedy mieli skończyć siedem dni, Żydzi z Azji, zobaczą go w świątyni, poruszyli wszystkich ludzi i uciekli się do niego, płaczą Uczy wszystkich wszędzie przeciwko ludowi i przeciwko prawu, a przeciwko temu miejscu; a nawet wprowadzili Greków do świątyni, i splecili to święte miejsce ”. W tych wersetach widzimy, w jaki sposób fałszywe oskarżenia przeciwko Pawłowi powodują wielkie zamieszanie w świątyni.
Dzieje 21:33: „Wtedy Tribune, zbliżający się do niego, aresztował go i powiedział mu z dwoma łańcuchami i zapytał, kim on jest i co zrobił”. Ten werset oznacza moment, że Paweł zostaje aresztowany i przyjmowany do Sanhedryny.
Capitoli: