1 Przeszli przez Amfipolis i Apolonię i przybyli do Tesaloniki, gdzie Żydzie mieli synagogę.
2 Paweł według swego zwyczaju wszedł do nich i przez trzy szabaty rozprawiał z nimi.
3 Na podstawie Pisma wyjaśniał i nauczał: Mesjasz musiał cierpieć i zmartwychwstać. Jezus, którego wam głoszę, jest tym Mesjaszem.
4 Niektórzy z nich, a także pokaźna liczba pobożnych Greków i niemało znamienitych kobiet uwierzyło i przyłączyło się do Pawła i Sylasa.
5 Wtedy zazdrośni Żydzi, dobrawszy sobie jakieś szumowiny z rynku, wywołali tłumne zbiegowisko, podburzyli miasto, naszli dom Jazona i szukali ich, aby stawić przed ludem.
6 Nie znaleźli ich jednak. Wlekli więc Jazona i niektórych braci przed politarchów, krzycząc: Ludzie, którzy podburzają cały świat, przyszli też tutaj,
7 a Jazon ich przyjął. Oni wszyscy występują przeciwko rozkazom Cezara, głosząc, że jest inny król, Jezus.
8 Podburzyli tłum i politarcha, którzy tego słuchali,
9 ale po wzięciu poręki od Jazona i innych, zwolnili ich.
10 Natychmiast w nocy bracia wysłali Pawła i Sylasa do Berei. Kiedy tam przybyli, poszli do synagogi Żydów.
11 Ci byli szlachetniejsi od Tesaloniczan, przyjęli naukę z całą gorliwością i codziennie badali Pisma, czy istotnie tak jest.
12 Wielu też z nich uwierzyło, a także [wiele] wpływowych Greczynek i niemało mężczyzn.
13 Gdy Żydzi z Tesaloniki dowiedzieli się, że również w Berei Paweł głosi słowo Boże, przyszli tam, podburzając tłumy i wzniecając rozruchy.
14 Wtedy bracia natychmiast wysłali Pawła, aby szedł aż ku morzu. Sylas i Tymoteusz pozostali tam.
15 Ci, którzy towarzyszyli Pawłowi, zaprowadzili go aż do Aten i powrócili, otrzymawszy polecenie dla Sylasa i Tymoteusza, aby czym prędzej przyszli do niego.
16 Czekając na nich w Atenach, Paweł burzył się wewnętrznie na widok miasta pełnego bożków.
17 Rozprawiał też w synagodze z Żydami i z bojącymi się Boga i codziennie na agorze z tymi, których tam spotykał.
18 Niektórzy z filozofów epikurejskich i stoickich rozmawiali z nim: Cóż chce powiedzieć ten nowinkarz - mówili jedni, a drudzy: - Zdaje się, że jest zwiastunem nowych bogów - bo głosił Jezusa i zmartwychwstanie.
19 Zabrali go i zaprowadzili na Areopag, i zapytali: Czy moglibyśmy się dowiedzieć, jaką to nową naukę głosisz?
20 Bo jakieś nowe rzeczy wkładasz nam do głowy. Chcielibyśmy więc dowiedzieć się, o co właściwie chodzi.
21 A wszyscy Ateńczycy i mieszkający tam przybysze poświęcają czas jedynie albo mówieniu o czymś, albo wysłuchiwaniu czegoś nowego.
22 Mężowie ateńscy - przemówił Paweł stanąwszy w środku Areopagu - widzę, że jesteście pod każdym względem bardzo religijni.
23 Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości jedną po drugiej, znalazłem też ołtarz z napisem: "Nieznanemu Bogu". Ja wam głoszę to, co czcicie, nie znając.
24 Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką
25 i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko.
26 On z jednego /człowieka/ wyprowadził cały rodzaj ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił właściwie czasy i granice ich zamieszkania,
27 aby szukali Boga, czy nie znajdą Go niejako po omacku. Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas.
28 Bo w nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: Jesteśmy bowiem z Jego rodu.
29 Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że Bóstwo jest podobne do złota albo do srebra, albo do kamienia, wytworu rąk i myśli człowieka.
30 Nie zważając na czasy nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia,
31 dlatego że wyznaczył dzień, w którym sprawiedliwie będzie sądzić świat przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych.
32 Gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni się wyśmiewali, a inni powiedzieli: Posłuchamy cię o tym innym razem.
33 Tak Paweł ich opuścił.
34 Niektórzy jednak przyłączyli się do niego i uwierzyli. Wśród nich Dionizy Areopagita i kobieta imieniem Damaris, a z nimi inni.
Versículos relacionados com Dzieje Apostolskie, 17:
Rozdział 17 Księgi Apostołów Acts opowiada o misyjnej podróży Pawła w Tesalonice i Bereii, gdzie głosił ewangelię Żydom i poganom. Paweł przedstawił Jezusa jako obiecanego Mesjasza w Piśmie Świętym, a wielu wierzyło, ale także spotkał się z opozycją i prześladowaniami. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omawianymi w Dziejach 17:
Mateusza 5:10: „Błogosławione są prześladowani z powodu prawości, ponieważ ich jest królestwo niebieskie”. Werset ten pokazuje, że prześladowania jest oczekiwaną częścią życia chrześcijańskiego, zwłaszcza gdy głoszona jest sprawiedliwość Boga. Paweł stanął w obliczu opozycji w Tesalonice i Bereii, ale nadal głosił ewangelię.
Rzymian 1:16: „Bo nie wstydzę się Ewangelii, bo jest to moc Boga dla zbawienia każdego, kto wierzy; pierwszy z Żydów, a także greckiego”. Paweł nie wstydził się głosić ewangelii w Tesalonice i Bereii, pomimo sprzeciwu, z którym się spotkał. Wiedział, że Ewangelia jest mocą Boga do zbawienia i podzielił się nią z tymi, którzy go słyszeli.
Rzymian 3:23: „Albowiem wszyscy zgrzeszyli i pozbawili chwałę Boga”. Paweł przedstawił Jezusa jako obiecanego Mesjasza, ale również wyjaśnił, że wszyscy zgrzeszyli i potrzebują zbawienia w Chrystusie. Ten werset pokazuje, że przesłanie Pawła w Tesalonice i Bereii było zakorzenione w biblijnej prawdzie, że wszyscy zgrzeszyli i potrzebują Zbawiciela.
Rzymian 10:14-15: „Jak wezmą tego, do którego nie wierzyli? I jak uwierzą w tego, który nie słyszał? I jak usłyszą, czy nie ma nikogo, kto głosi? I jak oni Czy głoszą, jeśli nie zostaną wysłane? Jak to jest napisane: jak piękne stopy tych, którzy ogłaszają pokój, ci, którzy ogłaszają dobre rzeczy! ” Werset ten podkreśla znaczenie głoszenia ewangelii. Paweł został wysłany do Tessaloniki i Bereii, aby głosić ewangelii, aby ci, którzy słyszą, mogli uwierzyć i zostać zbawionym.
2 Tymoteusza 3:16-17: „Wszystkie Pismo Święte jest inspirowane przez Boga i przydatne do nauczania, upomnienia, korygowania i pouczenia się w sprawiedliwości, że człowiek Boży będzie w stanie i w pełni przygotowany na każde dobre dzieło”. Paweł oparł swoje przesłanie na Tessalonice i Bereii w Piśmie Świętym. Użył Pisma Świętego do nauczania, nagania, poprawienia i pouczenia tych, którzy usłyszeli swoje przesłanie w prawości. Werset ten podkreśla znaczenie Pisma Świętego w naszym życiu chrześcijańskim i głoszenie Ewangelii.
Capitoli: