Księga Psalmów, 137
1. Nad rzekami Babilonu - tam myśmy siedzieli i płakali, kiedyśmy wspominali Syjon.
2. Na topolach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy.
3. Bo tam żądali od nas pieśni ci, którzy nas uprowadzili, pieśni radości ci, którzy nas uciskali: Zaśpiewajcie nam jakąś z pieśni syjońskich!
4. Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską w obcej krainie?
5. Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie, niech uschnie moja prawica!
6. Niech język mi przyschnie do podniebienia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość.
7. Przypomnij, Panie, synom Edomu, dzień Jeruzalem, kiedy oni mówili: Burzcie, burzcie - aż do jej fundamentów!
8. Córo Babilonu, niszczycielko, szczęśliwy, kto ci odpłaci za zło, jakie nam wyrządziłaś!
9. Szczęśliwy, kto schwyci i rozbije o skałę twoje dzieci.