Katolikus Biblia
 

Księga Hioba, 42

7. Skoro Pan te słowa powiedział do Hioba, przemówił i do Elifaza z Temanu: Zapłonąłem gniewem na ciebie i na dwóch przyjaciół twoich, bo nie mówiliście o Mnie prawdy, jak sługa mój, Hiob.

Kapcsolódó versek Księga Hioba, 42:

Job 42 kończy narrację o Księdze Job, w której Job żałuje i uznaje Bożą suwerenność i prawość. Prosi o przebaczenie, że mówił o tym, czego nie rozumiał, i wstawiała na korzyść swoich przyjaciół. Następnie Bóg odbiera przyjaciół Job i instruuje ich, aby poprosili o wybaczenie za wyrządzenie na nim krzywdy.

Przysłów 17:10: „Otwarcie przenika głębiej rozważnie niż sto bicie na głupca”. W tym wersecie widzimy, że nagana ma większy wpływ na mądrą osobę niż karę u głupca. Zasada ta dotyczy sytuacji przyjaciół Hioba, którzy zostali zgromani przez Boga za to, że nie mówił o nim.

Jakuba 5:16: „Przyznajcie sobie w poczucie winy i módlcie się za siebie, abyście bolą. Modlitwa dokonana przez sprawiedliwą może wiele w jej efektach”. Ten werset podkreśla znaczenie spowiedzi i modlitwy w sprawie uzdrowienia. Praca wstawiała dla swoich przyjaciół, pokazując, że jest gotów im wybaczyć.

Przysłów 16:18: „Znakomita poprzedza ruina, a wyżywienie Ducha poprzedza upadek”. Ten werset ma zastosowanie do Hioba, który żałuje, że mówił zbyt wiele i potwierdza się przed Bogiem. Rozpoznaje jego małość i zależność od Boga.

Mateusza 6:14-15: „Jeśli wybaczysz swoje przestępstwa ludziom, twój niebiański ojciec wybaczy ci; ale nie wybaczasz ludziom waszym przestępstwom, ani nie wybaczysz swoim przestępstwom”. Ten werset podkreśla znaczenie przebaczenia. Job wybacza ich swoim przyjaciołom i wstawki za nich, pokazując jego chęć podążania za zasadami Boga.

2 Koryntian 5:17: „Jak tylko w Chrystusie jest nowe stworzenie; minęły stare rzeczy; oto wszystko było nowe”. Ten werset podkreśla radykalną zmianę, która może wystąpić w życiu kogoś, kto żałuje i ufa w Bogu. Praca doświadcza tej transformacji w jego życiu, po przejściu przez jego dolegliwości i osobistym spotkaniu z Bogiem.





“É doce o viver e o penar para trazer benefícios aos irmãos e para tantas almas que, vertiginosamente, desejam se justificar no mal, a despeito do Bem Supremo.” São Padre Pio de Pietrelcina