Katolikus Biblia
 

Księga Amosa, 6

10. niewielu pozostanie, by wynieść kości z domu, i [gdy] zapyta tego, który pozostał w domu: Czy jest jeszcze ktoś z tobą? Odpowie: Nie ma, i doda: Milcz!, bo nie będzie można wspominać imienia Pana.

Kapcsolódó versek Księga Amosa, 6:

Rozdział 6 Amos odnosi się do samozadowolenia i arogancji Izraela w jego dobrobycie, ignorując sprawiedliwość społeczną i wolę Bożą. Zamiast ufać Bogu i przestrzegać swoich przykazań, ufają własnemu bogactwu i władzy. Oto pięć wersetów związanych z tematami rozdziału:

Przysłów 1:32 - „Albowiem apostazja prostej ich zabije, a dobrobyt głupców ich zniszczy”. Ten werset mówi o tym, jak dobrobyt może prowadzić ludzi do odejścia od Boga i jego drogi, co właśnie stało się z Izraelem w Amos 6.

Ecclesiastes 5:10 - „Ten, kto kocha pieniądze, nigdy nie będzie miał dość; ktokolwiek kocha bogactwa, nigdy nie będzie zadowolony ze swoich dochodów. To także próżność”. Werset ten podkreśla, że ​​nieustanne poszukiwanie bogactwa i dobrobytu może być próżne i niezadowalające.

Izajasza 5:8 - „Biada dla tych, którzy dodają dom do domu i dodają pole do pola, dopóki nikogo nie będzie więcej miejsca i są jedynymi mieszkańcami Ziemi!” Ten werset potępia chciwość i koncentracja bogactwa w rękach nielicznych, coś, co jest również krytykowane w Amos 6.

Jeremiasz 22:17 - „Ale twoje oczy i serce są tylko dla twojej chciwości, za twoją przemoc, rozlewanie niewinnej krwi oraz praktykując ucisk i wymuszenie”. Ten werset oskarża tych, którzy stawiają własne bogactwo i władzę ponad sprawiedliwość i współczucie dla innych, ponownie związane z krytyką AMOS 6.

1 Tymoteusza 6:17 - „Wyślij do bogatych tego świata, że ​​nie są wyniosłe, ani nie wkładają nadziei na niepewność bogactwa, ale w Bogu, co daje nam wszystko, co mogło się nimi cieszyć”. Ten werset zachęca bogatych, aby nie byli dumni ze swojego bogactwa i nie ufali jej jako bezpieczeństwa lub źródła szczęścia, czego nie rozumieli Izraelici w Amos 6.





“É difícil tornar-se santo. Difícil, mas não impossível. A estrada da perfeição é longa, tão longa quanto a vida de cada um. O consolo é o repouso no decorrer do caminho. Mas, apenas restauradas as forças, é necessário levantar-se rapidamente e retomar a viagem!” São Padre Pio de Pietrelcina