Ewangelia Łukasza, 18
31. Potem wziął Dwunastu i powiedział do nich: Oto idziemy do Jerozolimy i spełni się wszystko, co napisali prorocy o Synu Człowieczym.
31. Potem wziął Dwunastu i powiedział do nich: Oto idziemy do Jerozolimy i spełni się wszystko, co napisali prorocy o Synu Człowieczym.
Święty Łukasza 18 przedstawia jedne z najbardziej znanych przypowieści o Jezusie, takich jak faryzeusz i publicana, nieuczciwego sędziego i bogatego człowieka. Rozdział dotyczy również znaczenia wiary i pokory w życiu chrześcijańskim, a także podkreśla potrzebę porzucenia bogactwa i podążania za Jezusem. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tymi tematami:
Jakub 4:10: „Upokorz cię przed Panem, a on wyniesie cię”. Przypowieść o faryzeucie i publicana w Łukasza 18:9-14 podkreśla znaczenie pokory przed Bogiem. Ten werset Jamesa wzmacnia tę ideę, podkreślając, że ci, którzy ukorzają się przed Bogiem, zostaną przez niego wywyższone.
Hebrajczyków 11:6: „Teraz bez wiary nie można go zadowolić, ponieważ konieczne jest, aby ten, kto zbliża się do Boga, wierzy, że on istnieje i jest satysfakcją tych, którzy go szukają”. Wiara jest kolejnym ważnym tematem w St. Łukasza 18, szczególnie w przypowieści o uporczywej wdowie w Łukasza 18:1-8. Ten werset Hebrajczyków 11:6 podkreśla znaczenie wiary w życie chrześcijańskie, stwierdzając, że nie można zadowolić Boga bez niego.
1 Tymoteusza 6:10: „Miłość do pieniędzy jest źródłem wszelkiego rodzaju chorób; w tej chciwości niektórzy odbiegli od wiary i przebili się wieloma bólem”. Przypowieść młodych bogatych w Łukasza 18:18-23 podkreśla potrzebę porzucenia bogactwa i podążania za Jezusem. Ten werset 1 Tymoteusza 6:10 wskazuje, że miłość do pieniędzy może prowadzić do usunięcia wiary i wielu bólów.
Mateusza 6:24: „Nikt nie może służyć dwóm dżentelmenom; albowiem on nienawidzi jednego i pokocha drugiego, albo poświęci się jednemu i gardzi drugiemu. Nie możesz służyć Bogu i bogactwu”. Przypowieść o bogatym młodym człowieku odnosi się również do konfliktu między służeniem Bogu a służeniem bogactw. Ten werset Mateusza 6:24 podkreśla, że nie można służyć obu jednocześnie.
Jakuba 1:27: „Czyste i bez religii plamki wobec naszego Boga i Ojca jest takie: odwiedzenie sierot i wdów w ich udrękach i zwolnienie z zepsucia świata”. Przypowiedzka faryzeusza i publicana podkreśla znaczenie pokory i sprawiedliwości, a ten werset Jakuba 1:27 podkreśla, że częścią naszej odpowiedzialności jako chrześcijan jest opieka nad upośledzeniem i zachowanie czystości przed Bogiem.
“Queira o dulcíssimo Jesus conservar-nos na Sua graça e dar-nos a felicidade de sermos admitidos, quando Ele quiser, no eterno convívio…” São Padre Pio de Pietrelcina
