1 Człowiek zrodzony z niewiasty ma krótkie i bolesne życie,
2 wyrasta i więdnie jak kwiat, przemija jak cień chwilowy;
3 a z gniewem na niego spoglądasz i stawiasz przed swoim sądem.
4 Któż czystym uczyni skalane? Nikt zgoła.
5 Człowieka dni ilość zliczona, i liczba miesięcy u Ciebie, kres wyznaczyłeś im nieprzekraczalny.
6 Zaniechaj go, wzrok Twój oderwij, niech cieszy się dniem najemnika!
7 Drzewo ma jeszcze nadzieję, bo ścięte, na nowo wyrasta, świeży pęd nie obumrze.
8 Choć bowiem korzeń zestarzeje się w ziemi, a pień jego w piasku zbutwieje,
9 gdy wodę poczuje, odrasta, rozwija się jak młoda roślina.
10 A mocarz umarły przepada. Gdzież będzie człowiek, gdy zginie?
11 Wody z morza znikną i rzeki wprzód wyschną doszczętnie -
12 a człowiek umarły nie wstanie, zbudzi się, gdy nieba nie stanie, nie zdoła się ze snu ocucić.
13 O gdybyś w Szeolu mnie schował, ukrył, aż gniew Twój przeminie, czas mi postawił, kiedy mnie wspomnisz...
14 Ale czy zmarły ożyje? Czekałbym przez wszystkie dni mojej walki, aż taka chwila nadejdzie.
15 Ty mówiłbyś, ja bym odpowiadał, tęskniłbyś do dzieła rąk swoich.
16 Obliczyłbyś wtedy moje kroki, zło byś mi puścił w niepamięć,
17 pod pieczęcią trzymał przestępstwa, wybielił wszystkie me grzechy.
18 Góra rozpadnie się w gruzy i skała zmieni swe miejsce,
19 woda zniszczy kamienie, fala podmyje glebę; i Ty nadzieję niweczysz w człowieku.
20 Miażdżysz na zawsze i on odchodzi, pozbawiasz kształtu, odsyłasz.
21 Czy we czci jego synowie? - On nie wie. Czy też wzgardzeni? Już o tym nie myśli.
22 Zadręcza go własne ciało, odczuwa ból swojej duszy.
Versículos relacionados com Księga Hioba, 14:
W rozdziale 14 pracy postać wyraża swoją udrękę w obliczu zwięzłości ludzkiego życia i nieuchronności śmierci. Zastanawia się, czy po śmierci będzie nadzieja i zastanowi się nad przemianą ludzkiej egzystencji. Wersety wybrane poniżej dotyczą tematów związanych z kruchością ludzkiego życia i nadzieją w Bogu.
Psalm 39:4-5: „Daj mi, Panie, mój koniec i miara moich dni Czym jestem, jak jestem kruchony. Oto moje dni zrobiły jako dłoń; czas mojego życia to nic takiego jak nic nie jest jak nic Zanim w rzeczywistości każdy człowiek, bez względu na to, jak stanowcze jest całkowicie próżność ”. Ten psalm wyraża tę samą udrękę obecną w sercu Job o kruchości ludzkiego życia i zwięzłości czasu.
Psalm 90:12: „Naucz nas mówić naszym dni, że możemy dotrzeć do mądrego serca”. Ten psalm dotyczy również przemijania życia ludzkiego i znaczenia wyceny każdej chwili, jakby to było ostatnie.
1 Koryntian 15:51-52: „Oto mówię tutaj tajemnicę: w rzeczywistości nie wszyscy będziemy spać, ale wszyscy zostaniemy przekształceni w otwarte i bliskie oko przed ostatnią trąbką; bo trąbka zabrzmi, A one martwi będą nieprawidłowe z niepoprawnym, a my zostaniemy przekształceni. ” W tym wersecie Paweł mówi o nadziei w zmartwychwstaniu i transformacji ludzkiego ciała w uwielbione ciało.
2 Koryntian 4:16-18: „Dlatego nie rozkładamy się; ale chociaż nasz zewnętrzny człowiek jest zepsuty, wnętrze odnawia się z dnia na dzień. Ponieważ nasze światło i chwilowe ucisk wytwarza dla nas wieczną wagę. bardzo doskonałej chwały; nie zwracając na nas uwagi w rzeczy, które są widziane, ale w tych, które nie są widoczne; dla tych, którzy widzą, są doczesne, a ci, którzy nie widzą, są wieczne ”. W tym wersecie Paweł mówi o znaczeniu utrzymania nadziei w życiu wiecznym, nawet pośród udręk i trudności w życiu ziemskim.
Objawienie 21:4: „A Bóg oczyści z oczu każdą łzą; i nie będzie już śmierci, nie płacząc, bez płaczu, bez bólu; bo pierwsze rzeczy są przekazywane”. Ten werset mówi o nadziei w życiu wiecznym w nowym niebie i nowej ziemi, gdzie nie będzie więcej bólu, śmierci ani smutku.
Poglavlja: