Księga Daniela, 5
18. Królu, Najwyższy Bóg dał twemu ojcu, Nabuchodonozorowi, królestwo, wielkość, chwałę i majestat.
18. Królu, Najwyższy Bóg dał twemu ojcu, Nabuchodonozorowi, królestwo, wielkość, chwałę i majestat.
Rozdział 5 Księgi Daniela opowiada historię króla Belszazara, który dał wielką uczt tysiącu swoich szlachty i wypił wino ze świętych naczyń pobranych ze świątyni Jerozolimy. Podczas bankietu ręka, która napisała tajemnicze przesłanie na ścianie, które Daniel interpretował jako sąd Boga nad królem za jego arogancję i zbezczeszczenie świątyni. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w tym rozdziale:
Przysłów 16:18: „Duma poprzedza ruinę; arogancja, upadek”. Werset ten mówi o związku między dumą a upadkiem, który jest zilustrowany w historii króla Belszazara, który uważał się za niezwyciężonego i odpornego na sąd Boży.
Hebrajczyków 10:31: „Straszna rzecz polega na wpadnięciu w ręce żywego Boga”. Ten werset mówi o prawości i mocy Boga, która jest w stanie osądzić i ukarać niegodziwców. Jest to przesłanie, które król Belsazar musiał usłyszeć, ale niestety nie trwał tego poważnie.
Izajasza 44:25: „Rozpieram oznaki fałszywych proroków i robię swoje głupie gardła; mądrzy winorośli, którzy rozeznawali i przekształcają wiedzę o swoich mędrcach w szaleństwo”. Werset ten mówi o wyższości wiedzy i mądrości Bożej w odniesieniu do fałszywych religii i praktyk wróżbiarstwa. Daniel zademonstrował tę wyższość, interpretując pisemne przesłanie na ścianie, której nikt inny nie mógł zrozumieć.
Rzymian 2:4: „Czy gardzisz bogactwem dobroci, tolerancji i cierpliwości Bożej, nie uznając, że dobroć Boga prowadzi cię do pokuty?” Ten werset mówi o cierpliwości i miłosierdzia Boga, który chce, aby ludzie żałowali za grzechy i wrócili do Niego. Król Belsazar miał okazję żałować, ale postanowił zignorować przesłanie Boże i poniósł konsekwencje.
Mateusza 7:6: „Nie podawaj psom tego, co jest święte, ani nie rzucaj perełami na świnie. Jeśli to zrobią, mogą mrugać, a następnie zwrócić się do ciebie i roztrzaskać”. Werset ten mówi o znaczeniu rozpoznania wartości świętych rzeczy i nie profanowania ich lub wyrzucania ich nieodpowiedzialnie. Król Belsazar był winny zbezczeszczenia świętych naczyń świątyni Jeruzalem, okazując jego brak szacunku dla świętych rzeczy Bożych.
“A prática das bem-aventuranças não requer atos de heroísmo, mas a aceitação simples e humilde das várias provações pelas quais a pessoa passa.” São Padre Pio de Pietrelcina
