Bible Catholique
 

2 Księga Samuela, 11

27. Gdy czas żałoby przeminął, posłał po nią Dawid i sprowadził do swego pałacu. Została jego żoną i urodziła mu syna. Postępek jednak, jakiego dopuścił się Dawid, nie podobał się Panu.

Versets liés à 2 Księga Samuela, 11:

Rozdział 11 Księgi 2 Samuela donosi o upadku króla Dawida, który zgrzeszył, gdy zaangażował się w Batszebę, żoną Uriaha, jednego z jego żołnierzy. Rozdział mówi także, w jaki sposób David próbował zakryć swój grzech, wysyłając Uriasza na linię frontu bitwy, gdzie został zabity. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w 2 Samuela 11:

2 Samuela 12:7-9: „Wtedy Nathan powiedział do Dawida: jesteś człowiekiem! Tak mówi Pan, Bóg Izraela: namaściłem cię króla nad Izraelem i udzieliłem was z rąk Saul; wasz Panie i kobiety z kobiet Wasz Pan w twoich ramionach, a ja nadal dałem wam dom Izraela i Judę; a jeśli to jest mało, czy takie rzeczy i takie rzeczy dodają? ” Prorok Nathan konfrontuje się z Dawidem nad swoim grzechem i upomina go za złamanie przymierza z Bogiem.

2 Samuel 12:13: „Wtedy Dawid powiedział do Nathana: zgrzeszyłem przeciwko Panu. A Nathan powiedział do Dawida: Pan również wybaczył wasz grzech; nie umrzecie”. Dawid uznaje swój błąd i prosi Boga o przebaczenie.

2 Samuel 12:14: „Jednak z tym miejscem, które wrogowie Pana bluźnierskiego, także syna, który się urodził, z pewnością umrze”. Nawet wybaczona, Dawid wciąż cierpi na konsekwencje swojego grzechu.

2 Samuel 12:24-25: „I pocieszył Batszebę, żonę Uriaha, dla jej męża i zabrała ją za żonę; dała mu syna, ale Pan nie pozwolił mu żyć. Dał mu imię: Salomon. I Pan go kochał. ” David House z Batszebą i ich synem, Salomonem, zostaje przyszłym królem Izraela.

2 Samuel 12:26-27: „Joab skoczył przeciwko Rabá z synów Ammon i zabrał królewskie miasto. Następnie Joab wysłał posłańców do Dawida, mówiąc: walczyłem z Rabá i wziąłem wody miasta”. Rozdział kończy się Joabem, wygrywając bitwę z Rabá, zwycięstwo, które Dawid prawdopodobnie poprowadziłby, gdyby nie zgrzeszył.





“Há alegrias tão sublimes e dores tão profundas que não se consegue exprimir com palavras. O silêncio é o último recurso da alma, quando ela está inefavelmente feliz ou extremamente oprimida!” São Padre Pio de Pietrelcina