Fundar 38 Resultados para: rzekłem

• I rzekłem do możnych, do zwierzchników i do reszty ludzi: Praca jest różnorodna i rozległa, a myśmy rozdzieleni na murze, jeden z dala od drugiego. (Księga Nehemiasza 4, 13)

• Nadto wytrząsnąłem zanadrze swoje i rzekłem: Tak niech Bóg wytrząśnie każdego z domu jego i z nabytku jego, kto nie dotrzyma tej obietnicy! Tak niech on będzie wytrząśnięty i ogołocony! I całe zgromadzenie powiedziało: Amen i wielbili Pana. I lud dopełnił tej obietnicy. (Księga Nehemiasza 5, 13)

• Na jedno więc, rzekłem, wychodzi, prawego ze złym razem zniszczy. (Księga Hioba 9, 22)

• Czy pokładałem ufność w złocie lub rzekłem bogactwu: Nadziejo moja? (Księga Hioba 31, 24)

• I rzekłem: Aż dotąd, nie dalej! Tu zapora dla twoich nadętych fal. (Księga Hioba 38, 11)

• Grzech mój wyznałem Tobie i nie ukryłem mej winy. Rzekłem: Wyznaję nieprawość moją wobec Pana, a Tyś darował winę mego grzechu. (Księga Psalmów 32, 5)

• Rzekłem: Będę pilnował dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem; nałożę na usta wędzidło, dopóki naprzeciw mnie jest występny. (Księga Psalmów 39, 2)

• Ja rzekłem: Jesteście bogami i wszyscy - synami Najwyższego. (Księga Psalmów 82, 6)

• Więc powiedziałem sobie: Jaki los głupca, taki i mój będzie. I po cóż więc nabyłem tyle mądrości? Rzekłem przeto w sercu, że i to jest marność. (Księga Koheleta 2, 15)

• Jest marność, która się dzieje na ziemi: są sprawiedliwi, którym się zdarza to, na co zasługują grzesznicy, a są grzesznicy, którym się zdarza to, na co zasługują sprawiedliwi. Rzekłem: I to jest marność. (Księga Koheleta 8, 14)

• Rzekłem: wespnę się na palmę, pochwycę gałązki jej owocem brzemienne. Tak! Piersi twe niech [mi] będą jako grona winne, a tchnienie twe jak zapach jabłek. (Pieśń nad pieśniami 7, 9)

• Dlatego rzekłem: Odwróćcie wzrok ode mnie, żebym mógł gorzko płakać. Nie próbujcie mnie pocieszać nad zagładą Córy mego ludu! (Księga Izajasza 22, 4)