Gefunden 99 Ergebnisse für: finem temporum
Usquequo, Domine, absconderis in finem, exardescet sicut ignis ira tua? (Liber Psalmorum 89, 47)
Omni consummationi vidi finem, latum praeceptum tuum nimis. (Liber Psalmorum 119, 96)
Inclinavi cor meum ad faciendas iustificationes tuas in aeternum, in finem. (Liber Psalmorum 119, 112)
Si dinumerabo eas, super arenam multiplicabuntur; si ad finem pervenerim, adhuc sum tecum. (Liber Psalmorum 139, 18)
Et principatum quidem non obtinuit, finem vero insidiarum suarum confusionem adeptus, profugus iterum abiit in Ammanitidem. (Liber II Maccabaeorum 5, 7)
ne, peccatis nostris in finem devolutis, demum in nos vindicet; (Liber II Maccabaeorum 6, 15)
His itaque gestis et communi facta obsecratione, misericordem Dominum postulabant, ut in finem servis suis reconciliaretur. (Liber II Maccabaeorum 8, 29)
magnitudine brachii tui exterreantur, qui cum blasphemia veniunt adversus sanctum populum tuum”. Et hic quidem in his finem fecit. (Liber II Maccabaeorum 15, 24)
Igitur his erga Nicanorem sic gestis, et ex illis temporibus ab Hebraeis civitate possessa, ego quoque hic faciam finem sermonis. (Liber II Maccabaeorum 15, 37)
Universa secundum proprium finem operatus est Dominus; impium quoque ad diem malum. (Liber Proverbiorum 16, 4)
Cuncta fecit bona in tempore suo; et mundum tradidit cordi eorum, et non inveniet homo opus, quod operatus est Deus ab initio usque ad finem. (Liber Ecclesiastes 3, 11)
Insuper nescit homo finem suum, sed sicut pisces capiuntur sagena mala, et sicut aves laqueo comprehenduntur, sic capiuntur homines in tempore malo, cum eis extemplo supervenerit. (Liber Ecclesiastes 9, 12)
