1 Wielkie są Twoje sądy i niezbadane, dlatego pobłądziły dusze nieumiejętne.
2 Niegodziwcy, co zamyślili ujarzmić lud święty, legli, uwięzieni ciemnością, zniewoleni długą nocą: zbiegowie przed wieczną Opatrznością - zamknięci pod strzechą.
3 Ci, którzy mniemali, że się ukryją z grzechami tajemnymi pod ciemną zasłoną zapomnienia, pogrążeni zostali w ciemnościach, wielce zatrwożeni i przerażeni zjawami.
4 Bo i chroniąca ich kryjówka nie zabezpieczała przed strachem: rozlegały się wokół przerażające odgłosy , ukazywały się ponure zjawy o posępnych twarzach.
5 I ani żadna siła ognia nie mogła dać światła, ani jasne płomienie gwiazd nie zdołały rozświetlić owej strasznej nocy.
6 I ukazywały się im tylko przeraźliwe ognie samopalne, a wystraszeni owym nieznanym zjawiskiem, za gorsze brali to, na co patrzyli.
7 Zawiodły kłamliwe sztuczki czarnoksięstwa, spadła haniebna kara za przechwalanie się mądrością.
8 Ci, którzy przyrzekali duszę schorzałą uwolnić od strachów i niepokojów, sami chorowali na strach wart śmiechu.
9 Bo nawet gdy nic przeraźliwego ich nie straszyło, przerażeni tupotem bydląt i syczeniem gadów zamierali ze strachu, nie chcąc nawet spojrzeć w powietrze, którego z żadnej strony nie można uniknąć;
10 tchórzliwa bowiem jest nieprawość, gdy sama się potępia i zawsze przymnaża trudności, dręczona sumieniem.
11 Bo strach to nic innego jak zdradziecka odmowa pomocy ze strony rozumowania,
12 a im mniejsze jest wewnątrz oczekiwanie [pomocy], tym bardziej wyolbrzymia nieznaną, dręczącą przyczynę.
13 A ich w tę noc rzeczywiście bezwładną i z czeluści bezwładnej Otchłani wypełzłą, uśpionych snem zwyczajnym
14 raz trapiły zjawy straszliwe, to znów upadek ducha obezwładniał, padł bowiem na nich strach nagły i niespodziewany.
15 I tak padał każdy, gdzie się kto znajdował, i był więziony, zamknięty w więzieniu bez krat.
16 Czy to był rolnik, czy pasterz, czy robotnik pracujący na pustkowiu - zaskoczony ulegał nieodpartej konieczności: wszystkich ich skrępował jeden łańcuch mroku.
17 I czy to wiatr świszczący, czy wdzięczny śpiew ptaków wśród gęstych gałęzi, szum wody wartko płynącej, czy potężny łoskot spadających skał,
18 niedostrzeżony bieg brykających zwierząt, groźny ryk bestii straszliwych czy echo odbijające się od górskich rozpadlin - obezwładniały ich, napełniając strachem.
19 Cały bowiem świat był zalany światłem i oddawał się pracy bez przeszkody:
20 tylko nad nimi uciążliwa noc się rozpostarła, obraz mroków, które miały ich ogarnąć. A sami byli dla siebie większym ciężarem niż ciemność.
Versículos relacionados com Księga Mądrości, 17:
Rozdział 17 książki mądrości dotyczy tematu strachu i nocnego terroru, który może prześladować ludzi podczas snu. Autor przedstawia, w jaki sposób te obawy są wynikiem ludzkiej wyobraźni i jak można je pokonać z pomocą rozumu i zaufania do Boga. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tymi tematami:
Psalm 34:5: „Szukałem Pana i powitał mnie; uwolnił mnie od wszystkich moich obaw”. Werset ten mówi o znaczeniu poszukiwania Boga, aby znaleźć pocieszenie i wyzwolenie strachu.
Izajasza 41:10: „Nie bój się, bo jestem z tobą; nie bój się, bo jestem twoim Bogiem. Wzmocniam cię i pomogę; trzymam cię moją zwycięską prawą ręką”. Ten werset pokazuje, w jaki sposób obecność Boga może być źródłem siły i odwagi, by przezwyciężyć strach.
Mateusza 6:34: „Dlatego nie martw się o jutro, bo jutro przyniesie twoje własne obawy. Twoje własne zło jest wystarczające”. Werset ten mówi o znaczeniu życia teraźniejszości bez pokonywania przyszłości, co może prowadzić do strachu i niepokoju.
2 Tymoteusza 1:7: „Bo Bóg nie dał nam ducha tchórzostwa, ale mocy, miłości i równowagi”. Ten werset podkreśla, w jaki sposób zaufanie do Boga może pomóc nam przezwyciężyć strach i znaleźć równowagę emocjonalną.
1 Jana 4:18: „W miłości nie ma strachu; przeciwnie doskonała miłość wydaleje strach, ponieważ strach przypuszcza karę. Ten, kto się boi, nie jest doskonale w miłości”. Ten werset pokazuje, w jaki sposób miłość może być źródłem bezpieczeństwa i pokoju, pomagając przezwyciężyć strach i niepokój.
Capítulos: