1 To ona ustrzegła Prarodzica świata - pierwsze, samotne stworzenie; wyprowadziła go z jego upadku
2 i dała mu moc panowania nad wszystkim.
3 A gdy od niej odpadł Niegodziwiec w swym gniewie, w bratobójczym szale zgubił sam siebie.
4 Zatopioną z jego winy ziemię Mądrość znowu ocaliła, na lichym drewnie sterując Sprawiedliwym.
5 Gdy przyszło pomieszanie narodów za przewrotną zmowę, ona uznała Sprawiedliwego, zachowała go nienagannym przed Bogiem i zachowała mocnym mimo jego litości dla dziecka.
6 Gdy przyszła zatrata na bezbożnych, ona wybawiła Sprawiedliwego, gdy zbiegł przed ogniem na Pięć Miast spadającym.
7 Zachowało się jeszcze świadectwo ich przewrotności: dymiące pustkowie, rośliny owocujące o niezwykłej porze, i sterczący słup soli, pomnik duszy, co nie dowierzała.
8 Gdy bowiem zboczyli z drogi Mądrości, nie tylko tę szkodę ponieśli, że nie poznali, co dobre, ale jeszcze zostawili żywym pamiątkę swej głupoty, by nawet nie mogło pozostać w ukryciu, to, w czym pobłądzili.
9 Lecz Mądrość wybawiła swych czcicieli z utrapień.
10 Ona Sprawiedliwego, co zbiegł przed gniewem brata, po drogach prostych powiodła; ukazała mu Boże królestwo i dała znajomość rzeczy świętych. W mozołach mu poszczęściła i pomnożyła owoc jego trudów.
11 Była przy nim pośród zachłannych jego gnębicieli i obdarzyła go bogactwami.
12 Ustrzegła go przed wrogami, uchroniła przed gotującymi zasadzki. Rozstrzygnęła na jego korzyść ciężkie zmaganie, by wiedział, że pobożność możniejsza jest niż wszystko.
13 Nie opuściła Sprawiedliwego, gdy go zaprzedano, ale go wybawiła od grzechu.
14 Zeszła z nim razem do lochu i nie opuściła go w więzach, aż mu przyniosła berło królewskie i władzę nad jego ciemięzcami. Dowiodła, że kłamią jego potwarcy, a jemu dała sławę na wieki.
15 Ona wyrwała lud święty, plemię nienaganne, spośród narodu ciemięzców.
16 Wstąpiła w duszę Sługi Pańskiego, w znakach i cudach groźnym władcom się przeciwstawiła.
17 Oddała świętym zapłatę ich trudów, powiodła ich drogą cudowną i stała się im za dnia osłoną, a światłem gwiazd wśród nocy.
18 Przeprawiła ich przez Morze Czerwone, przeprowadziła poprzez wody mnogie,
19 a wrogów ich potopiła i wyrzuciła z głębin otchłani.
20 Wzięli więc sprawiedliwi łupy z bezbożnych i opiewali, Panie, święte imię Twoje, i sławili zgodnie zwycięską Twą rękę.
21 Mądrość bowiem otworzyła usta niemych i głośnymi uczyniła języki niewprawnych.
Versículos relacionados com Księga Mądrości, 10:
Mądrość 10 opowiada historię o tym, jak mądrość kierowała się i chronił sprawiedliwych w historii Izraela, od Adama po Mojżesza. Rozdział podkreśla znaczenie mądrości dla cnotliwego życia i dążenia do sprawiedliwości.
Przysłów 2:6 - „Bo Pan daje mądrość, a jego usta przychodzą wiedzę i zrozumienie”. Ten werset wskazuje, że mądrość pochodzi od Boga i jest niezbędna tylko do życia.
Kaznodziei 2:26 - „Dla człowieka, który jest dla niego przyjemny, Bóg daje mądrość, wiedzę i radość; ale grzesznik daje mu pracę, że może zebrać i szopować, aby dać mu to, co przyjemne dla Boga. " Ten werset podkreśla znaczenie mądrości dla Boga szczęścia i błogosławieństwa w życiu ludzi.
Przysłów 16:16 - „im lepiej nabyć mądrość niż złoto! I im bardziej doskonałe jest nabycie roztropności niż srebra!” Ten werset podkreśla wyższość mądrości na materialnym bogactwie.
Jakub 1:5- „A jeśli którykolwiek z was brakuje mądrości, poproś ją Bogu, który daje wszelkie liberalnie, a nie cenzury i zostanie mu przekazane”. Ten werset podkreśla, że Bóg jest dawcą mądrości i że ludzie powinni go zapytać, kiedy go potrzebują.
Przysłów 3:13 - „Błogosławiony człowiek, który znajduje mądrość, i człowiek, który zdobywa wiedzę”. Ten werset podkreśla szczęście i błogosławieństwo, które są zgodne z pościgiem i nabywaniem mądrości.
Capítulos: