Znaleziono 260 Wyniki dla: kara śmierci
Dawid oburzył się bardzo na tego człowieka i powiedział do Natana: Na życie Pana, człowiek, który tego dokonał, jest winien śmierci. (2 Księga Samuela 12, 5)
Z czasem przestał król Dawid nastawać na Absaloma. Pocieszył się już bowiem po śmierci Amnona. (2 Księga Samuela 13, 39)
Dawid przybył do domu w Jerozolimie. Dziesięć swych nałożnic, które zostawił celem pilnowania pałacu, kazał niezwłocznie przeprowadzić do domu będącego pod strażą. Tam otoczył je opieką, lecz więcej się do nich nie zbliżał. Żyły tak oddzielone aż do dnia swej śmierci - jakby wdowy za życia. (2 Księga Samuela 20, 3)
Oświadczyli mu Gibeonici: Z Saulem i jego domem, nie chodzi nam o srebro ani złoto. Nie chcemy równie spowodować śmierci żadnego człowieka w Izraelu. Zapytał: Co powiecie, to wam uczynię. (2 Księga Samuela 21, 4)
Ogarnęły mnie fale śmierci i zatrwożyły mnie odmęty niosące zagładę. (2 Księga Samuela 22, 5)
Oplątały mnie pęta Szeolu, zaskoczyły mnie sidła śmierci. (2 Księga Samuela 22, 6)
Kiedy zbliżył się czas śmierci Dawida, wtedy rozkazał swemu synowi, Salomonowi, mówiąc: (1 Księga Królewska 2, 1)
Kapłanowi zaś Abiatarowi król rozkazał: Idź do Anatot, do posiadłości twojej, gdyż zasługujesz na karę śmierci, ale dziś ciebie nie zabiję, bo niosłeś Arkę Przymierza Pańskiego wobec mego ojca Dawida i dotknęło cię to całe cierpienie, które dotknęło mego ojca. (1 Księga Królewska 2, 26)
Potem Salomon wszczął poszukiwania Jeroboama, aby go zabić, ale Jeroboam schronił się do Egiptu, do Szeszonka, króla egipskiego, i został w Egipcie aż do śmierci Salomona. (1 Księga Królewska 11, 40)
Kiedy już go pochował, rzekł [prorok] do swoich synów: Po mojej śmierci pochowacie mnie w tym grobie, w którym został pochowany mąż Boży. Złóżcie mnie koło jego kości, aby moje kości zachowane były dzięki jego kościom. (1 Księga Królewska 13, 31)
Następnie - po śmierci Achaba - zbuntował się Moab przeciw Izraelowi. (2 Księga Królewska 1, 1)
Lecz po śmierci Achaba król Moabu zbuntował się przeciwko królowi izraelskiemu. (2 Księga Królewska 3, 5)
