Katolicka Biblia
 

Księga Daniela, 14

5. Powiedział do niego król: Dlaczego nie oddajesz pokłonu Belowi? On zaś odrzekł: Bo nie oddaję czci bożkom uczynionym rękami, lecz Bogu żyjącemu, który stworzył niebo i ziemię oraz sprawuje władzę nad wszystkimi istotami.

Wersety związane z Księga Daniela, 14:

Rozdział 14 Daniela to załącznik znaleziony w niektórych wersjach Biblii, który opowiada historię młodego proroka o imieniu Habakkuk, który został zabrany przez anioła Bożego, aby nakarmić Daniela w grobie Lions. W tym rozdziale Habakkuk jest przedstawiany jako człowiek wielkiej wiary i odwagi, który jest gotów zaryzykować swoje życie, aby posłuchać woli Bożej. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Danielu 14:

Dzieje 5:29: „Wtedy Piotr i inni apostołowie odpowiedzieli i powiedzieli, ważniejsze, aby posłuchać Bogu niż ludziom”. Ten werset podkreśla znaczenie podążania za wolą Boga, nawet gdy jest sprzeczny z wolą lub pragnieniami ludzi.

1 Koryntian 16:13: „Uważaj, bądź stanowczy w wierze; zachowujesz się różnorodnie i wzmacniasz cię”. Ten fragment zachęca chrześcijan do pozostania w wierze, nawet w obliczu przeciwności lub pokus.

Rzymian 1:17: „Albowiem w Nim jest sprawiedliwość Boga wiary w wiarę, tak jak jest napisana, ale sprawiedliwi żyją z wiary”. Werset ten podkreśla znaczenie wiary w Boga jako środka osiągnięcia sprawiedliwości i zbawienia.

Jakub 2:14: „Moi bracia, którzy wykorzystują, jeśli ktoś mówi, że ma wiarę i nie ma dzieł? Czy wiara może go zbawić?” Ten fragment podkreśla znaczenie posiadania aktywnej wiary, która objawia się w konkretnych działaniach i dobrych uczynkach.

Hebrajczyków 11:6: „Teraz bez wiary nie można go zadowolić, ponieważ konieczne jest, aby ten, kto zbliża się do Boga, wierzy, że on istnieje i jest satysfakcją tych, którzy go szukają”. Ten werset podkreśla znaczenie wiary jako środka podejścia do Boga i zadowolenia z niego.





“Queira o dulcíssimo Jesus conservar-nos na Sua graça e dar-nos a felicidade de sermos admitidos, quando Ele quiser, no eterno convívio…” São Padre Pio de Pietrelcina