Księga Barucha, 3
31. Nie ma nikogo, kto by znał jej drogę i kto by rozpoznał jej ścieżkę.
31. Nie ma nikogo, kto by znał jej drogę i kto by rozpoznał jej ścieżkę.
Baruc 3 to rozdział Starego Testamentu, który przedstawia żałosną modlitwę, w której naród żydowski uznaje, że nieposłuszni Bogu i teraz ponoszą konsekwencje. Proszą o miłosierdzie i przebaczenie Boga i pocieszają się w ich wierności. Poniżej znajduje się pięć wersetów z innych książek biblijnych, które odnoszą się do tematów pokrytych Baruc 3:
Psalm 79:8: „Nie pamiętasz przeciwko nam z powodu niegodziwości naszych przodków; szybko do naszego współczucia, bo jesteśmy bardzo zabici”. Werset ten uznaje, że lud Boży cierpi na konsekwencje grzechów ich przodków i prosi o współczucie Boga.
Jeremiasz 3:22: „Wróć, zbuntowane dzieci, uleczę waszego buntu”. Ten werset pokazuje ofertę Boga przebaczenia i uzdrowienia, nawet tym, którzy zbuntowali się przeciwko Niemu.
Izajasza 1:18: „Przyjdź i kłóć mnie, mówi Pan; nawet jeśli twoje grzechy są jak szkarłatne, staną się białe jak śnieg; nawet jeśli są czerwone jak Carmesim, staną się jak wełna”. Ten werset pokazuje obietnicę Boga, aby wybaczyć i oczyścić grzechy ludu.
Joel 2:13: „I rozerwij swoje serce, a nie wasze ubrania; i nawróć się do Pana, waszego Boga; bo jest miłosierny i współczujący, późny i wielki w dobroci i żałował zła.”. Ten werset pokazuje znaczenie szczerej pokuty i obietnicę Bożego miłosierdzia.
Nehemiasz 9:33: „Jesteś jednak tylko we wszystkim, co nam się przydarzyło, ponieważ działaliście z wiernością, ale grzeszymy”. Ten werset uznaje prawość Boga, aby pozwolić ludowi cierpieć konsekwencje swoich grzechów, ale także podkreśla wierność Boga, aby spełnić ich obietnice.
“Deus nunca me recusou um pedido”. São Padre Pio de Pietrelcina
