Ewangelia Mateusza, 23

Wersety związane z Ewangelia Mateusza, 23:

Święty Mateusza 23 zawiera silne potępienie Jezusa dla przywódców religijnych tamtych czasów dla Jego hipokryzji i arogancji. Oskarża ich o nakładanie ciężkich obciążeń ludziom, ponieważ nie ćwiczą tego, co głoszą. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w tym rozdziale:

Jeremiasza 7:9-10: „Kradają się i zabijają, popełniają cudzołóstwo i przeklinają fałszywie; składają ofiary Baalowi i podążają za innymi bogami, których nie znali. I nadal przychodzą do mojej świątyni i wulgarne, mój dom jest przez nich nazywany „Sanctuary”, ale zamienili to w panią złodziei! ” - Jezus oskarża przywódców religijnych o hipokryzję za narzucenie ludziom zasad i obciążeń, gdy sami popełniają poważne grzechy.

Przysłów 23:1-3: „Kiedy siedzisz, żeby zjeść z linijką, dobrze pomyśl, kim jesteś przed sobą, i kładisz nóż do gardła, jeśli otrzymasz wiele apetytów. Nie pożądaj swojego pięknego w błąd Acepipe mylącego jedzenia . " - Jezus ostrzega, że ​​przywódcy religijni są motywowani pragnieniem osobistego zysku i mocy, a nie dbania o ludzi.

Izajasza 29:13: „Ten lud zbliża się do mnie ustami i czczają mnie ustami, ale ich serca są dalekie od mnie. Kult, który daje mi tylko zasady nauczane przez ludzi”. - Jezus oskarża przywódców religijnych o skupienie się wyłącznie na zewnętrznym wyglądzie religii, a nie do prawdziwego kultu Boga.

Ezechiel 34:2-3: „Syn Człowieczy, prorokuje przeciwko pasterzom Izraela; proroctwo i powiedz im, tak mówi Pan Boga, biada pasterzom Izraela, którzy są zauważani dla siebie!” Jedzisz tłuszcz, nosząc tłuste, noszące Wełna, Degola jest jęczmień, ale nie owca. ” - Jezus oskarża przywódców religijnych, aby nie dbali o ludzi, ale skupili się na własnym pocieszeniu i wzbogaceniu.

Mateusza 6:1-2: „Uważaj na praktykę sprawiedliwości przed innymi, aby je zobaczyć. To z trąbkami, podobnie jak obłudnicy w synagogach i na ulicach, aby zostać zaszczyconym przez innych. Zapewniam ich, że otrzymali już pełną nagrodę ”. - Jezus oskarża przywódców religijnych o robienie dobrych rzeczy po to, aby inni widzili, a nie prawdziwą motywację do zadowolenia Boga.