Katolicka Biblia
 

2 Księga Samuela, 2

5. skierował do mieszkańców Jabesz w Gileadzie wysłańców, oświadczając im: Bądźcie błogosławieni przez Pana, okazaliście bowiem życzliwość dla waszego pana, Saula, sprawiając mu pogrzeb.

Wersety związane z 2 Księga Samuela, 2:

2 Samuel 2 opowiada o powstaniu Dawida na tron ​​Judy po śmierci Saul. Kapituła zaczyna się od Dawida szukającej Boga zgody na udanie się do Hebroma, gdzie jest namaszczony królem nad plemem Judy. Następnie Abner, dowódca armii Saula, oświadcza Isboste, syn Saula, jako króla Izraela, rozpoczynając w ten sposób wojnę domową między plemionami Judy i Izraela. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami opisanymi w 2 Samuela 2:

2 Samuela 2:4: „Wtedy przyszli ludzie Judy, a tam namaścili Króla Dawida nad Plemięm Judy”. Ten werset jest początkiem powstania Dawida na tron, kiedy jest namaszczony królem nad plemieniem Judy w Hebrom.

2 Samuela 2:10: „Isboste, syn Saul, miał czterdzieści lat, kiedy zaczął panować nad Izraelem i panował dwa lata; ale tylko dom Judah podążył za Dawidem”. Werset ten pokazuje podział Królestwa Izraela, a Isboste panuje na innych plemionach, podczas gdy plemię Judy podążało za Dawidem.

2 Samuela 2:17: „Tego dnia odbyła się silna wojna, a Abner i ludzie Izraela wygrali słudzy Dawida”. Werset ten opisuje pierwszą bitwę wojny domowej między plemionami Judy i Izraelem, co powoduje zwycięstwo Dawida i jego ludzi.

2 Samuela 2:26: „Wtedy Abner zadzwonił do Dawida, mówiąc: miecz nie przestanie pożerać? Czy nie wiesz, że przyniesie gorycz? Jak długo nie powiesz ludziom, aby wycofali się z prześladowań swoich braci ? ” W tym wersecie Abner próbuje przekonać Dawida do zakończenia wojny secesyjnej, ostrzegając o gorzkich konsekwencjach walki bratobowej.

2 Samuel 2:32: „I wychowali Asaela, brata Joaba, wśród tych, którzy zostali zabici w bramie”. Ten werset opisuje śmierć Asaela, brata Joaba, w bitwie przeciwko armii Abnera. To wydarzenie jest ważne, aby zrozumieć napięcia między Davidem a Joabem w przyszłości.





“Como Jesus, preparemo-nos a duas ascensões: uma ao Calvário e outra ao Céu. A ascensão ao Calvário, se não for alegre, deve ao menos ser resignada!” São Padre Pio de Pietrelcina