Katolicka Biblia
 

2 Księga Królewska, 18

27. Lecz rabsak im odrzekł: Czy do pana twego i do ciebie posłał mię pan mój, abym mówił te słowa? Czy raczej do ludzi, którzy siedzą na murach [skazani] na jedzenie swego kału i picie swego moczu razem z wami?

Wersety związane z 2 Księga Królewska, 18:

Rozdział 18 z 2 Królów opowiada historię Ezechiasza, króla Judy i jego walki z Senaqueribe, królem Asyrii. Ezechiasz prowadzi reformy religijne w Judy i odmawia poddania się żądaniom Senaqueribe. Senaqueribe atakuje Judę, ale Ezechiasz prosi o pomoc Bogu, a armia asyryjska cierpi na wielką porażkę. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w 2 królach 18.

2 Kroniki 29:3: „W pierwszym roku swojego panowania w pierwszym miesiącu otworzył drzwi domu Pana i zauważył je”. Werset ten pokazuje pierwszą działanie Ezechiasza jako króla Judy, który prowadził reformy religijne w tym kraju.

2 Kroniki 30:6: „Dlatego posłańcy poszli z literami w ręku przez wszystkie miasta Efraima i Manasseha, a nawet zebulomu; ale kpią z nich i kpiąc”. Werset ten pokazuje odrzucenie reform religijnych prowadzonych przez Ezechiasza przez niektórych mieszkańców Królestwa Północnego.

Izajasza 36:4: „Wtedy Rabsaqué powiedział do nich:„ Powiedz Ezechiasz: W ten sposób wielki król, król Asyrii, w którym ufasz? ”Ten werset pokazuje początek żądań Senaquerib wobec Ezechiasza, w tym Surrender Judah.

Izajasza 37:14: „Wtedy Ezechiasz otrzymał list od rąk posłańców i przeczytał go; i wspiął się do domu Pana i wyciągnął rękę przed Panem”. Ten werset pokazuje odpowiedź Ezechiasza na list Senaqueribe, który prosił Boga o pomoc w ochronie jego królestwa.

Izajasza 37:36: „Wtedy anioł Pana wyszedł i zabił sto osiemdziesięciu -pięć tysięcy ludzi w obozie asyryjskim; a kiedy mężczyźni wstali rano, oto wszyscy byli zwłokami”. Ten werset pokazuje boską interwencję w bitwie między Judą a Asyrią, co spowodowało wielkie zwycięstwo dla Ezechiasza i jego armii.





“Não se desencoraje, pois, se na alma existe o contínuo esforço de melhorar, no final o Senhor a premia fazendo nela florir, de repente, todas as virtudes como num jardim florido.” São Padre Pio de Pietrelcina