Katolicka Biblia
 

1 Machabejska, 12

43. Przyjął go wspaniale, wyszedł naprzeciwko niego razem z przyjaciółmi i ofiarował mu dary, a swoim przyjaciołom i żołnierzom przykazał, żeby mu byli posłuszni tak samo jak jemu.

Wersety związane z 1 Machabejska, 12:

1 Maccabees 12 donosi o kontynuacji przymierza między królem Demetriusem a Jonathanem, przywódcą żydowskim. Rozdział opisuje wysyłanie ambasadorów w celu potwierdzenia sojuszu, a także realizację wspólnej wyprawy w celu zwalczania wspólnego wroga. Poniższe wybrane wersety rozwiązują tematy, takie jak sojusze, zdrada i zwycięstwo bitwy:

Przysłów 27:17: „Tak jak żelazo żelazo, człowiek ostrzeluje swojego przyjaciela”. Sojusz między Jonathanem i Demetriusem opiera się na wzajemnej przyjaźni i wspólnych interesach. Werset pokazuje znaczenie przyjaźni, które pomagają nam się rozwijać i wzmacniać.

Psalm 146:3: „Nie ufaj książętom ani dzieciom mężczyzn, w których nie ma zbawienia”. Przymierze między Jonathanem a Demetriuszem było ważne dla Żydów, ale nie powinniśmy zaufać ludzkim przywódcom, ale Bogu.

Przysłów 11:14: „Nie ma mądrego kierunku, upadek ludu; ale w wielu radach jest bezpieczeństwo”. Ambasadorzy wysłani przez Jonathana i Demetriusza omawiali i starannie zaplanowali sojusz i wspólną wyprawę, wykazując znaczenie poszukiwania mądrego porady przed podjęciem ważnych decyzji.

2 Tymoteusza 2:3-4: „Dlatego dolegliwości, jako dobry żołnierz Jezusa Chrystusa, cierpi na mnie. Nikt, kto będzie zawstydzony interesem tego życia, aby zadowolić tego, kto zaciągnął go do wojny”. Jonathan i jego ludzie zostali przyspawani w duchowej bitwie, a jego celem było zadowolić Boga, a nie zadowolić siebie lub innych.

Powtórzonego Prawa 20:4: „Albowiem Pan twój Bóg jest tym, który idzie do ciebie, aby walczyć z waszymi wrogami, aby cię zbawić”. Zwycięstwo w bitwie pod Jonathanem i jego ludźmi nie zostało podbijane za ich umiejętności lub siłę, ale dlatego, że Bóg walczył o nich i uratował ich. Werset pokazuje znaczenie zaufania Bogu we wszystkich sytuacjach, w tym wojnie.





“Há alegrias tão sublimes e dores tão profundas que não se consegue exprimir com palavras. O silêncio é o último recurso da alma, quando ela está inefavelmente feliz ou extremamente oprimida!” São Padre Pio de Pietrelcina