Cattolica Bibbia
 

Księga Rodzaju, 33

14. Idź więc, panie mój, przed sługą swym, ja zaś będę szedł powoli, tak jak będzie mogła nadążyć moja trzoda, którą pędzę, i jak będą szły dzieci, aż przyjdę do ciebie, panie mój, do Seiru.

Versi relativi a Księga Rodzaju, 33:

Genesis 33 opisuje spotkanie Ezau i Jacoba po latach separacji. Jacob, obawiając się zemsty Ezawa, wysyła prezenty, aby uspokoić swojego brata. Rozdział kończy się ofertą Ezau w podróży z Jacobem, ale Jacob odmawia, twierdząc, że dzieci i stada są słabe i potrzebują odpoczynku. Oto pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Księdze Rodzaju 33:

Powtórzonego Prawa 23:7 - „Nie będziesz nie powstrzymać edomy, bo to twój brat, a nie Egipcjanin, ponieważ cudzoziemiec poszedł w jego ziemi”. Ten werset podkreśla znaczenie pojednania między braciami, nawet jeśli w przeszłości mieli konflikty. Jacob i Ezu to bracia, którzy pogodziją się po latach wrogości.

Przysłów 16:7 - „Kiedy drogi człowieka podoba się Panu, swoim wrogom zawierają pokój z Nim”. Ten werset podkreśla znaczenie działania z sprawiedliwością i uczciwością, co może nawet doprowadzić wrogów do pogodzie. Jacob działał z uczciwością i wysłał do Ezau, aby go uspokoić.

Izajasza 32:17 - „A skutkiem sprawiedliwości będzie pokój, a działanie sprawiedliwości, odpoczynku i bezpieczeństwa na zawsze”. Ten werset podkreśla związek między sprawiedliwością a pokojem. Jacob i Ezu znaleźli pokój po latach konfliktu, dzięki sprawiedliwości i uczciwości Jakuba.

Mateusza 5:9 - „Błogosławieni są pokój, ponieważ będą nazywani dziećmi Boży”. Ten werset podkreśla znaczenie pokoju i pojednania w życiu chrześcijańskim. Jacob i Ezu pojedtali się po latach konfliktu i dlatego mogą być uznawani za zadania.

Hebrajczyków 12:14 - „Śledziłem pokój z całym i uświęceniem, bez którego nikt nie zobaczy Pana”. Ten werset podkreśla znaczenie pokoju i uświęcenia w życiu chrześcijańskim. Jacob i Ezu pojedtali się po latach konfliktu, a zatem podążyli ścieżką pokoju i uświęcenia.





“A prática das bem-aventuranças não requer atos de heroísmo, mas a aceitação simples e humilde das várias provações pelas quais a pessoa passa.” São Padre Pio de Pietrelcina