1 I oznajmiono naczelnemu wodzowi sił zbrojnych asyryjskich, Holofernesowi, że Izraelici przygotowali się do wojny: zamknęli przełęcze górskie i umocnili wszystkie szczyty wysokich gór, a na równinach poustawiali przeszkody.
2 A on wpadł w gwałtowny gniew, zawołał wszystkich książąt Moabu i dowódców Ammona, i wszystkich satrapów wybrzeża.
3 I przemówił do nich: Synowie Kanaanu, odpowiedzcie mi, co to za naród mieszka w górach i co za miasta oni zamieszkują, jaka jest liczebność ich sił zbrojnych, w czym tkwi ich moc i siła? Kto stoi na ich czele jako król dowodzący ich wojskiem?
4 Dlaczego wzgardzili mną, nie wychodząc mi na spotkanie, inaczej niż wszyscy mieszkańcy Zachodu?
5 Na to odpowiedział Achior, wódz wszystkich Ammonitów: Niechaj posłucha pan mój mowy z ust sługi swego, a opowiem ci prawdę o tym narodzie, który zamieszkuje te góry blisko ciebie. Nie wyjdzie z ust sługi twego żadne kłamstwo.
6 Naród ten to potomkowie Chaldejczyków.
7 Najpierw byli przybyszami w Mezopotamii, ponieważ nie chcieli iść za bogami swoich przodków, którzy mieszkali w ziemi chaldejskiej.
8 Oni odstąpili od drogi swoich przodków i oddawali cześć Bogu nieba, Bogu, którego uznali. A gdy ich wypędzono sprzed oblicza bogów swoich, uciekli do Mezopotamii i mieszkali tam przez wiele dni.
9 A ich Bóg polecił im wyjść z tego miejsca zamieszkania i udać się do ziemi Kanaan. I osiedlili się tam, wzbogacili się w złoto, w srebro i w bardzo liczne trzody.
10 Potem zstąpili do Egiptu, ponieważ głód zapanował w całej ziemi Kanaan. Tam byli przybyszami, jak długo byli żywieni. Tam też rozrośli się w wielkie mnóstwo i niezliczone było ich plemię.
11 Ale król egipski powstał przeciwko nim i podstępnie gnębił ich pracą przy cegłach. Uciskano ich i uczyniono ich niewolnikami.
12 A oni wołali do swego Boga, a On poraził całą ziemię egipską plagami, na które nie było lekarstwa. I wyrzucili ich Egipcjanie od siebie.
13 I wysuszył Bóg przed nimi Morze Czerwone,
14 i poprowadził ich drogą pod Synaj i do Kadesz-Barnea. A oni wypędzili wszystkich mieszkańców pustyni.
15 Sami osiedlili się w ziemi Amorytów i dzięki swej sile wytracili wszystkich Cheszbonitów. Potem przekroczyli Jordan i zawładnęli wszystkimi górami.
16 Wypędzili od siebie Kananejczyków, Peryzzytów, Jebusytów i Sychemitów, a także wszystkich Girgaszytów i mieszkali tam przez wiele dni.
17 I dopóki nie grzeszyli wobec swego Boga, szczęście im sprzyjało, ponieważ z nimi jest Bóg, który nienawidzi zła.
18 Lecz kiedy odstąpili od drogi, którą im przykazał, wtedy bardzo wielu ich wyginęło w licznych wojnach i uprowadzono ich do niewoli do obcej ziemi. Świątynię ich Boga zrównano z ziemią, a miasta ich zdobyli ich przeciwnicy.
19 Ale teraz nawrócili się znowu do Boga swego, przyszli z wygnania, gdzie byli rozproszeni, i zajęli Jerozolimę, w której znajduje się ich świątynia, i zajęli górską okolicę, ponieważ była bezludna.
20 A teraz, władco i panie, jeżeli jest w tym narodzie jakaś wina i jeśli zgrzeszą przeciw swemu Bogu, to my dostrzeżemy w nich tę przyczynę upadku, a wtedy wstąpimy na góry i będziemy walczyli z nimi.
21 Jeśli jednak w tym narodzie nie ma nieprawości, to niechaj odstąpi pan mój od nich, by przypadkiem ich nie bronił Pan i Bóg ich i abyśmy się nie stali pośmiewiskiem wobec całej ziemi.
22 A kiedy Achior skończył mówić te słowa, szemrał cały lud otaczający namiot. Dostojnicy zaś Holofernesa i wszyscy zamieszkujący wybrzeże i ziemię Moabu powiedzieli, żeby posiekać go w kawałki.
23 Czyż będziemy się bali synów Izraela? Przecież to naród, w którym nie ma ani siły, ani potęgi do poważnej walki.
24 Dlatego wstąpmy na góry, a oni staną się pastwą całego twego wojska, o władco Holofernesie!
Versículos relacionados com Księga Judyty, 5:
Sędzia 5 opowiada o tym, jak przywódcy amonitów nazywali władców innych sąsiednich narodów, aby zjednoczyć się i walczyć z Izraelem. Wspominali o historii mieszkańców Izraela, ale przedstawili zniekształcone i wprowadzające w błąd informacje, aby uzasadnić ich pozycję. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami opisanymi w Sędzimie 5:
Sędziowie 5:8: „Wybrali nowych bogów; wtedy na drzwiach była wojna, a nie tarcza, w Izraelu nie widać włóczni”. Ten werset podkreśla, w jaki sposób bałwochwalstwo i niewierność Izraela wobec Boga doprowadziły do jego słabości i wrażliwości przed wrogami.
Sędziowie 11:24: „Czy nie zajmowałeś wam, kogo, którego Bóg, nie zgadzasz się? A my nie mamy przed nami, że Pan nasz Bóg zaprojektował?” Ten werset jest podobny do przesłania Judith 5, w którym amonici twierdzą, że ziemia Izraela pierwotnie należała do nich, a nie do Izraelitów.
Exodus 23:32-33: „Nie będziesz z nimi przymierzyć, ani z ich bogami. I nie będą mieszkać w twojej ziemi, że nie mogą grzeszyć przeciwko mnie; bo jeśli służą swoim bogom, z pewnością będą oni być przez pętlę. " Werset ten podkreśla znaczenie, że Izrael nie tworzy sojuszy z narodami bałwochwalcznymi i nie pozwala im mieszkać w swojej ziemi.
Liczby 20:14-21: Ten fragment opisuje, w jaki sposób Edom odmówił Izraela przejścia przez swoją ziemię w swojej podróży do Kanaanu. To wydarzenie ilustruje wrogość sąsiednich narodów w odniesieniu do Izraela, o którym wspomniano w Sędzimie 5.
Izajasza 36:18-20: Ten werset opisuje, w jaki sposób asyryjski król Senaqueribe próbował przekonać mieszkańców Jerozolimy do poddania się, wspominając, że inne kraje i narody zostały pokonane przez armię asyryjską. Jest to podobne do taktyki stosowanej przez przyjaznych przywódców w Sędzimie 5, gdzie przedstawiają wprowadzające w błąd argumenty w celu uzasadnienia swojej pozycji przeciwko Izraelowi.
Capitoli: