1 Któż to jest Ten, który przybywa z Edomu, z Bosry idzie w szatach szkarłatnych? Ten wspaniały w swoim odzieniu, który kroczy z wielką swą mocą? - To Ja jestem tym, który mówi sprawiedliwie, potężny w wybawianiu.
2 Dlaczego krwawa jest Twoja suknia i szaty Twe jak u tego, co wygniata winogrona w tłoczni?
3 Sam jeden wygniatałem je do kadzi, z narodów - ani jednego nie było ze Mną. Tłoczyłem je w moim gniewie i deptałem je w mojej porywczości. Posoka ich obryzgała Mi szaty i poplamiłem sobie całe odzienie.
4 Albowiem dzień pomsty był w moim sercu i nadszedł rok mojej odpłaty.
5 Rozglądałem się: nikt nie pomagał. Zdumiewałem się, a nie było kto by podtrzymał. Wówczas moje ramię przyszło Mi w pomoc i podtrzymała Mnie moja zapalczywość.
6 Zdeptałem ludy w moim rozgniewaniu, starłem je w mojej zapalczywości, sprawiłem, że krew ich spłynęła na ziemię.
7 Sławić będę dobrodziejstwa Pańskie, chwalebne czyny Pana, wszystko, co nam Pan wyświadczył, i wielką dobroć dla domu Izraela, jaką nam okazał w swoim miłosierdziu i według mnóstwa swoich łask.
8 Powiedział On: Na pewno ci są moim ludem, synami, którzy Mnie nie zawiodą! I stał się dla nich wybawicielem
9 w każdym ich ucisku. To nie jakiś wysłannik lub anioł, lecz Jego oblicze ich wybawiło. W miłości swej i łaskawości On sam ich wykupił. On wziął ich na siebie i nosił przez wszystkie dni przeszłości.
10 Lecz oni się zbuntowali i zasmucili Jego Świętego Ducha. Więc zmienił się dla nich w nieprzyjaciela; On zaczął z nimi walczyć.
11 Wtedy wspomnieli o dniach przeszłości, o słudze Jego, Mojżeszu. Gdzież Ten, który wydobył z wody pasterza swej trzody? Gdzież Ten, który tchnął w jego wnętrze swego Świętego Ducha?
12 Ten, który sprawił, że szło po prawicy Mojżesza Jego ramię chwalebne, i który rozdzielił wody przed nimi, zyskując sobie imię wieczyste,
13 który ich prowadził przez morskie głębiny jak konia na stepie, tak że się nie potknęli?
14 Jak bydłu schodzącemu na dół na nizinę Duch Pański dał im wypoczynek. Tak prowadziłeś Twój lud, zyskując sobie imię chwalebne.
15 Spojrzyj z nieba i patrz z Twej stolicy, świętej i wspaniałej! Gdzie Twoja zazdrosna miłość i Twoja potęga? Gdzie poruszenie Twych uczuć? Miłosierdzia Twego nie powstrzymuj, proszę:
16 Boś Ty naszym Ojcem! Zaiste, nie poznaje nas Abraham, Izrael nas nie uznaje; Tyś, Panie, naszym Ojcem, "Odkupiciel nasz" to Twoje imię odwieczne.
17 Czemuż, o Panie, dozwalasz nam błądzić z dala od Twoich dróg, tak iż serce nasze staje się nieczułe na bojaźń przed Tobą? Odmień się przez wzgląd na Twoje sługi i na pokolenia Twojego dziedzictwa.
18 Czemu bezbożni wtargnęli w Twoje święte miejsce, wrogowie nasi podeptali Twoją świątynię?
19 Staliśmy się od dawna jakby ci, nad którymi Ty nie panujesz i którzy nie noszą Twego imienia. Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił - przed Tobą skłębiły się góry,
Versículos relacionados com Księga Izajasza, 63:
Rozdział 63 Izajasza jest modlitwą lamentacji, w której Prorok woła o interwencję Boga dla swego ludu, pamiętając wielkie dzieła, które wykonał w przeszłości. Rozdział mówi także o zemście Boga na Jego wrogach i przywróceniu Izraela. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Izajasza 63:
Psalm 77:12 - „Będę medytować o wszystkich twoich dziełach, aw twoich czynach będę medytować”. Psalmista mówi o medytacji o dziełach Boga, które są dowodem Jego mocy i wierności. Jest to związane z rozdziałem 63 Izajasza, który przypomina wielkie dzieła Boga na rzecz Izraela.
Wyjście 15:3 - „Pan jest człowiekiem wojny; Pan jest Jego Imą”. Ten werset mówi o postaci Boga wojownika i jego chęci walki o swój lud. Odnosi się to do pragnienia wyrażonego w Izajasza 63, że Bóg interweniowałby na korzyść Izraela przeciwko swoim wrogom.
Izajasza 64:1 - „Och, gdybyś był zamknięty w niebiosach i zstąpił! Wzgórza drżałyby przed twoją twarzą”. Ten werset wyraża pragnienie Izajasza, że Bóg manifestował się silnie dla swego ludu. Odnosi się to do głównego tematu rozdziału 63.
Psalm 94:1 - „O Panie Boże, którego zemsta należy, o Boże, do którego należy zemsta, pokazuj wam olśniewającego”. Ten Psalm wzywa do interwencji Boga na korzyść swego ludu przeciwko jego ciemiężcom. Odnosi się to do tematu zemsty Boga na jego wrogach, o której wspomniano w Izajasza 63.
Powtórzonego Prawa. Ten werset opowiada o osądowi Boga o Jego ludu, ale także o Jego współczuciu i gotowości do wybaczenia. Odnosi się to do odwołania Izajasza na korzyść Boga przebaczenia i miłosierdzia w Izajasza 63.
Fejezetek: