1 Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo.
2 Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze.
3 Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym płomyku. On niezachwianie przyniesie Prawo.
4 Nie zniechęci się ani nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi, a Jego pouczenia wyczekują wyspy.
5 Tak mówi Pan Bóg, który stworzył i rozpiął niebo, rozpostarł ziemię wraz z jej plonami, dał ludziom na niej dech ożywczy i tchnienie tym, co po niej chodzą.
6 Ja, Pan, powołałem Cię słusznie, ująłem Cię za rękę i ukształtowałem, ustanowiłem Cię przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów,
7 abyś otworzył oczy niewidomym, ażebyś z zamknięcia wypuścił jeńców, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności.
8 Ja, któremu na imię jest Jahwe, chwały mojej nie odstąpię innemu ani czci mojej bożkom.
9 Pierwsze wydarzenia oto już nadeszły, nowe zaś Ja zapowiadam, zanim się rozwiną, już wam je ogłaszam.
10 Śpiewajcie Panu pieśń nową, chwałę Jego od krańców ziemi! Niech Go sławi morze i co je napełnia, wyspy wraz z ich mieszkańcami!
11 Niech głos podniesie pustynia z miastami, osiedla, które zamieszkuje Kedar. Mieszkańcy Sela niech wznoszą okrzyki, ze szczytów gór niech nawołują radośnie!
12 Niech oddają chwałę Panu i niechaj głoszą cześć Jego na wyspach!
13 Jak bohater posuwa się Pan, i jak wojownik pobudza waleczność; rzuca hasło, okrzyk wydaje wojenny, góruje męstwem nad nieprzyjaciółmi.
14 Milczałem od długiego czasu, w spokoju wstrzymywałem siebie, teraz jakby rodząca zakrzyknę, dyszeć będę z gniewu, zabraknie mi tchu.
15 Wypalę góry i wzgórza, sprawię, że wyschnie wszystka ich zieleń, przemienię rzeki na stawy, a jeziora osuszę.
16 Sprawię, że niewidomi pójdą po nieznanej drodze, powiodę ich ścieżkami, których nie znają, ciemności zmienię przed nimi w światło, a wyboiste miejsca w równinę. Oto są rzeczy, których dokonam i nie zaniecham.
17 Wstecz się odwrócą z wielkim zawstydzeniem ci, którzy w bożkach pokładają ufność, którzy mówią ulanym posągom: Jesteście bogami naszymi.
18 Głusi, słuchajcie! Niewidomi, natężcie wzrok, by widzieć!
19 Kto jest niewidomy, jeżeli nie mój sługa, i głuchy, jak posłaniec, którego posyłam? Kto jest niewidomy, jak mój wysłannik i głuchy, jak Sługa Pański?
20 Widzeń mnóstwo, lecz ich nie przestrzegają; otwarte mają uszy, ale nikt nie słucha.
21 Spodobało się Panu w Jego sprawiedliwości okazać wielkość i wspaniałość Prawa.
22 A jednak jest to naród złupiony i ograbiony: wszystkich spętano po jaskiniach oraz zamknięto w więzieniach; na łup zostali wydani i nikt ich nie ratuje; na rabunek, i nikt nie powie: Oddaj!
23 Kto między wami daje temu posłuch? Kto uważnie słucha o przyszłości?
24 Kto wydał Jakuba na rabunek i Izraela - łupieżcom? Czyż nie przeciw Panu myśmy zgrzeszyli i nie chcieli postępować Jego drogami ani słuchać Jego Prawa?
25 Więc wylał na Izraela żar swego gniewu i okropności wojny. Wybuchła ona zewsząd pożogą, a on się nie spostrzegł, obróciła go w perzynę, lecz on nie wziął tego do serca.
Versículos relacionados com Księga Izajasza, 42:
Rozdział 42 Izajasza zaczyna się od proroctwa służącego wybranego przez Boga, który przyniósł narodom sprawiedliwość i światło. Byłby miły i współczujący, nie poddałby się, dopóki sprawiedliwość nie zostanie ustalona na ziemi. Następnie pięć wersetów związanych z tematami poruszonymi w Izajasza 42:
Psalm 72:1-2: „O Boże, daj królowi swoje osądy i swoją sprawiedliwość Synowi Króla. On osądzi wasz lud z prawością i waszym biednym z równością”. Ten psalm mówi o sprawiedliwości i sprawiedliwości, że król musi mądrze rządzić ludem.
Jana 12:46: „Jestem światłem, które przyszło na świat, że każdy, kto we mnie wierzy, nie pozostaje w ciemności”. Jezus identyfikuje się jako światło świata, które przyniosłoby ludziom prawdę i nadzieję.
Mateusza 12:18-21: „Oto mój sługa, którego wybrałem, moja ukochana, w której moja dusza jest zadowolona. Nikt nie usłyszy twojego głosu na ulicach. Torowa laska nie pęknie ani nie wymazuje knotu, który pali pali Dopóki nie wygrasz sprawiedliwości. " Ten fragment przytacza proroctwo Izajasza 42, które jest stosowane do Jezusa jako sługi wybranego przez Boga.
Efezjan 4:1-3: „Dlatego, więźnia Pana, modlę się, abyście byli godni powołania, z którym nazywano cię z całą pokorą i łagodnością, z długoterminowym, tracąc się nawzajem, próbując się zakochać, próbując Zachowaj jedność ducha przez więź pokoju ”. Ten werset mówi o potrzebie działania z pokorą i łagodnością, cnotami, które są również przypisywane sługowi Izajasza 42.
1 Piotra 2:23: „który, kiedy go obrazili, nie obraził się, a kiedy miał bas, nie zagroził, ale poddał się temu, który dokładnie ocenia”. Ten werset opisuje spokojne i sprawiedliwe podejście, które sługa Izajasza 42 powinien mieć, a także był przykładem Jezusa w Jego ziemskim życiu.
Fejezetek: