Księga Kapłańska, 4

Stihovi vezani uz Księga Kapłańska, 4:

Kapłańska rozdział 4 dotyczy poświęceń dla winy. Opisano w nim instrukcje kapłana, aby przeprowadzić rytuał pokuty dla grzechów popełnionych przez lud Izraela, zgodnie z ciężkością przestępstwa. Następujące wersety dotyczą tematów omówionych w rozdziale:

Kapłańska 5:5: „Kiedy ktoś stanie się winny któregokolwiek z tych rzeczy, wyznaje to, co zgrzeszył” ten werset podkreśla znaczenie wyznania grzechów, co jest fundamentalnym krokiem w kierunku realizacji rytuału pokuty opisanego w Kapłańskiej.

Kapłańska 6:7: „Kapłan zrobi dla niego Zadośćuczynienie przed Panem i otrzyma mu wybaczenie każdej z rzeczy, które mógł zrobić, przynosząc poczucie winy”. Ten werset podkreśla rolę kapłana jako pośrednika między grzesznikiem a Bogiem, składając ofiarę dla grzesznika.

Kapłańca 16:30: „Na ten dzień dokonasz pokuty, abyście was oczyścili; wszystkich waszymi grzechami zostaniecie oczyszczeni przed Panem”. Werset ten odnosi się do dnia pokuty, świętego dnia dla ludu Izraela, w którym grzechy ludu wykonały rytuały Zadawania.

Izajasza 53:5: „Ale został przebity przez nasze przestępstwa i uziemienie za nasze niegodziwości; kara, która przynosi nam pokój, była nad nim, a jego kroki zostaliśmy uzdrowieni”. Werset ten jest proroctwem o poświęceniu Jezusa Chrystusa, który stałby się ostatecznym baranka ofiarna dla pokuty grzechów całej ludzkości.

Hebrajczyków 10:11-12: „I każdy kapłan stoi codziennie, służąc i często oferując te same ofiary, które nigdy nie mogą zabrać grzechów; ale on na zawsze ofiarował grzechy, jest siedzący po prawej stronie Bóg." Werset ten odnosi się do roli Jezusa Chrystusa jako doskonałego arcykapłana, który złożył ostateczną ofiarę za grzechy ludzkości, czyniąc regularne ofiary opisane w Księdze Kapłańskiej 4 niepotrzebne.