Katolička Biblija
 

2 Księga Królewska, 8

14. Oddalił się więc Chazael od Elizeusza i poszedł do swego pana, który go zapytał: Co tobie powiedział Elizeusz? A on odrzekł: Powiedział mi, że na pewno będziesz żył.

Stihovi vezani uz 2 Księga Królewska, 8:

Rozdział 8 z 2 Królów opowiada historię Hazaela, człowieka, który ostatecznie zostałby królem Syrii, oraz jego interakcja z Prorokiem Elizeusza i królem Jehorem Izraela. Hazael odwiedza Elizeusza w przebraniu i pyta o zdrowie króla Jeorão, podczas gdy w rzeczywistości był zainteresowany tym, czy byłby w stanie zostać królem. Później Elizeusz wysyła jednego ze swoich uczniów do namaszczenia Hazaela jako króla Syrii, ale także prorokuje, że spowoduje duże zniszczenie. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w 2 królach 8:

Izajasza 7:16: „Albowiem chłopiec wie, jak powiedzieć„ tatusia ”lub„ mama ”, potęga moreli i łup Samarii zostaną zabrane przez króla Asyrii”. Ten werset mówi o upadku moreli, o którym wspomniano w 2 królach 8:7.

2 Królów 9:14: „Wtedy Jehu, syn Jehoshaphat i wnuk Ninsi, spiskował przeciwko Jorno”. Werset ten rozpoczyna się historia Jehu, która później staje się królem Izraela. Historia Jehu jest ważna, ponieważ zostaje wybrany przez Boga, aby ukarać dom Ahaba za jego bałwochwalstwo i zło, powtarzający się motyw w 2 królach.

Izajasza 7:8: „Szefem Syrii jest Damaszek, a głowa Damaszku jest efektem”. Werset ten mówi także o upadku Damaszku i porażce Syrii.

Ozeasza 1:4: „Wtedy Pan powiedział Ozeasza:„ Podaj mu imię Jezreel, ponieważ wkrótce ukaję dynastię Jehu przez masakrę w Jezreel i zakończ Królestwo Izraela ”. Ten werset mówi o karach. Bóg planuje dom Jehu, o którym wspomniano w 2 królach 9:7.

2 Królów 10:32: „W tamtych czasach Pan zaczął zmniejszać terytorium Izraela. Hazael pokonał Izraelitów na wschód od Jordanii”. Ten werset mówi o działaniach Hazaela, które przedstawiono w 2 królach 8 jako przyszły król Syrii i który powoduje zniszczenie w Izraelu, spełniając przepowiedni Elizeusza.





“Amar significa dar aos outros – especialmente a quem precisa e a quem sofre – o que de melhor temos em nós mesmos e de nós mesmos; e de dá-lo sorridentes e felizes, renunciando ao nosso egoísmo, à nossa alegria, ao nosso prazer e ao nosso orgulho”. São Padre Pio de Pietrelcina