Księga Rodzaju, 42
23. Nie wiedzieli zaś, że Józef to rozumie, bo rozmawiał z nimi przez tłumacza.
23. Nie wiedzieli zaś, że Józef to rozumie, bo rozmawiał z nimi przez tłumacza.
Genesis 42 opowiada historię braci Józefa jadących do Egiptu, aby kupić jedzenie podczas głodu, który uderzył w ziemię Kanaan. Po przybyciu tam otrzymają Józef, który jest teraz ważnym oficerem od faraona i bez nich, nie wiedząc, jest jego bratem przez długi czas. Obejmowane tematy obejmują pokutę, przebaczenie, opatrzność Boga i przywrócenie relacji rodzinnych.
Psalm 32:5: „Przyznaję się do mojego grzechu i niegodziwości, że nie ukryłem. Bracia Józefa w końcu wyznawają to, co mu zrobili, pokazując żal za swoje grzechy. Ten werset podkreśla znaczenie spowiedzi i prawdziwej pokuty, aby otrzymać przebaczenie Boga.
Przysłów 28:13: „Które obejmuje twoje przestępstwa, nigdy się nie powiadomi; ale to, co ich wyznaje i pozostawia, osiągnie miłosierdzie”. Ten werset mówi o potrzebie wyznania naszych grzechów i pozostawienia ich, zamiast próbować ich ukryć lub zaprzeczyć. Jest to coś, z czym brazywają bracia Józefa, gdy stają w obliczu poczucia winy.
Rzymian 8:28: „I wiemy, że wszystkie rzeczy przyczyniają się do dobra tych, którzy kochają Boga, tych, którzy są powołani zgodnie z ich celem”. Sprzedaż Józefa jako niewolnika, a jego późniejszy wzrost władzy w Egipcie był częścią Boga planu wykorzystania go, aby uratować rodzinę przed głodem. Ten werset podkreśla prawdę, że Bóg działa na rzecz dobra tych, którzy Go kochają.
Efezjan 4:32: „Wcześniej pragnienie jednego do drugiego łagodnego, miłosiernego, wybaczającego sobie nawzajem, jak Bóg wybaczył wam w Chrystusie”. Joseph decyduje się wybaczyć swoim braciom za to, co mu zrobili, pokazując im to samo miłosierdzie, które Bóg mu pokazał. Ten werset przypomina nam o znaczeniu wybaczenia tym, którzy nas skrzywdzili i pokazuje przebaczenie jako sposób przywrócenia zerwanych związków.
Jakuba 5:16: „Przyznajcie zatem wasze grzechy sobie i modlą się za uzdrowienie. Modlitwa dokonana przez sprawiedliwą może wiele w jego skutkach”. Ten werset podkreśla znaczenie wzajemnego wspierania się w dążeniu do przebaczenia i odbudowy. Wyznanie i dzielenie się naszymi obciążeniami może prowadzić do uzdrowienia i przywrócenia zerwanych relacji.
“A maior caridade é aquela que arranca as pessoas vencidas pelo demônio, a fim de ganhá-las para Cristo. E isso eu faço assiduamente, noite e dia.” São Padre Pio de Pietrelcina
