Księga Mądrości, 6
2. Nakłońcie ucha, wy, co nad wieloma panujecie i chlubicie się mnogością narodów,
2. Nakłońcie ucha, wy, co nad wieloma panujecie i chlubicie się mnogością narodów,
Szósty rozdział Księgi Mądrości poświęcony jest pochwałę mądrości i napomnienia, aby władcy byli sprawiedliwi i mądrzy. Autor podkreśla znaczenie mądrości jako przewodnika po życiu i jako cenniejszego skarbu niż jakiekolwiek materialne bogactwo. Wzywa władców do szukania mądrości i rządzenia sprawiedliwością i miłosierdziem za dobro ludu powierzonego im.
Przysłów 2:6-7: „Bo Pan daje mądrość; jego usta przychodzi wiedza i zrozumienie. Zastrzega się prawdziwej mądrości prawym; jest tarczą dla tych, którzy chodzą uczciwie”. Werset ten wzmacnia znaczenie mądrości jako czegoś, co pochodzi od Boga i jest zarezerwowany dla sprawiedliwych i sprawiedliwych.
Przysłów 3:13-14: „Szczęśliwy jest człowiek, który znajduje mądrość, i człowiek, który uzyskuje zrozumienie, ponieważ zysk mądrości jest lepszy niż zysk srebra, a jego dochód jest lepszy niż złoto najbardziej cienkie”. Ten werset podkreśla wyższość mądrości w odniesieniu do bogactwa materialnego, porównując ją do cieńszego złota.
Przysłów 8:14-16: „Ze mnie rada i zdrowy rozsądek; jestem inteligencją; moja jest siłą. Królowie panują, a władcy wydają to, co jest sprawiedliwe. Sędziowie ziemi”. Tutaj mądrość jest personifikowana jako głos, który przynosi porady, zdrowy rozsądek i inteligencję. Jest postrzegany jako źródło autorytetu władców i sędziów.
Przysłów 9:10: „Strach przed Panem jest zasadą mądrości, a wiedza świętego jest zrozumieniem”. Werset ten podkreśla związek między mądrością a czcią dla Boga, który jest postrzegany jako zasada i źródło mądrości.
Kaznodziei 2:26: „Dla którego on [Bóg] podoba się, daje mądrość, wiedzę i szczęście; ale grzesznikom daje dzieło gromadzenia i huddingu, aby dać tym, którzy go zadowolą. To także próżność i bieganie za wiatrem. " Ten werset podkreśla ideę, że mądrość jest darem od Boga dla tych, którzy go podobają, podczas gdy bogactwo materialne jest postrzegane jako bezsensowna próżność.
“Nunca se canse de rezar e de ensinar a rezar.” São Padre Pio de Pietrelcina
