Księga Liczb, 17

Versets liés à Księga Liczb, 17:

Liczby 17 przedstawia historię Aarona i jego kwitnącej pręta. Bóg nakazał każdemu przywódcy dwunastu plemion Izraela, aby zdeponować swoją pręt w tabernakulum, aby wędka człowieka, który wybrałby rozkwita, wskazując, że to plemię zostało wybrane przez Boga. Następnego dnia sąd Aaron rozkwitł i wyprodukował migdały, udowadniając, że Bóg wybrał go jako arcykapłana. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi liczbami 17:

Wyjście 4:2-4: „Wtedy Pan zapytał go, co to jest w twojej dłoni? Odpowiedział mu, pręt. I powiedział do niego, wyłóż go na ziemi. Wrzucił go na ziemię, a on stał się Snake; a Mojżesz uciekł od niej. Pan powiedział do Mojżesza, dociera ręką i podniósł ogon. Wyciągnął rękę, podniósł ogon, a ona stała się patykiem w jego dłoni. ” Werset ten przedstawia sytuację, w której Bóg przekształcił kij w węża, demonstrując swoją moc i autorytet.

Kapłańska 8:12: „Nalał namaszczający olej na głowę Aarona i namaścił go, aby go uświęcić”. Ten werset opisuje namaszczenie Aarona jako arcykapłana i pokazuje, jak został poświęcony służbie Bogu.

Hebrajczyków 5:4-5: „I nikt nie bierze tego honoru, ale kiedy nazywał Boga, jak Aaron. Tak więc Chrystus też nie wychwalał, aby zostać najwyższym kapłanem, ale uczynił tego, który mu powiedział: ty czy mój syn, dziś cię wygenerowałem. " Ten werset porównuje wybór Aarona jako arcykapłana z wyborem Chrystusa przez Boga jako najwyższego kapłana chrześcijan.

Exodus 25:10-11: „Zrobisz także arkę Acacia Wood; jego długość będzie dwa i pół łokcia, jego szerokość łokci i pół i pół łokci.„ Jesteś czysty Złoto wewnątrz i na zewnątrz, a zrobisz wokół niego złotą krawędź ”. Ten werset opisuje arkę przymierza, która była jednym ze świętych przedmiotów w tabernakulum i reprezentował obecność Boga.

Hebrajczyków 9:3-4: „Za drugą zasłoną był namiot, który nazywa się święty Manna, Court Aaron, który rozkwitał, i tabletki przymierza. ” Ten werset opisuje świętych świętych w Tabernakulum, który był najświętszym miejscem, w którym tylko najwyższy kapłan mógł przyjść raz w roku.