Bible Catholique
 

Księga Jeremiasza, 51

9. Staraliśmy się Babilon uzdrowić, lecz się nie dał wyleczyć. Porzućmy go! Niech każdy idzie do swej ziemi! Albowiem sąd nad nim dosięga nieba i aż w obłoki się wznosi.

Versets liés à Księga Jeremiasza, 51:

Rozdział 51 Jeremiasza mówi o upadku i zniszczeniu Babilonu, który zostanie ukarany przez Boga z powodu jego arogancji i okrucieństwa. Prorok Jeremiasz został wysłany, aby ogłosić zniszczenie Babilonu i zachęcić lud Boży do opuszczenia miasta, zanim będzie za późno. Oto pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Jeremiasza 51:

Izajasza 44:27: „To ja mówi o Cyrusie:„ On jest moim pastorem i osiągnie wszystko, co mnie podoba; powie o Jerozolimie, „Bądź odbudowany” i świątyni: „Jego fundamenty zostaną uwolnione. "." Ten werset mówi o proroctwie Boga o Cyrusie, królu perskim, który pokonuje Babilon i pozwoli ludowi Bożemu powrócić do Jerozolimy i odbudować świątynię.

Objawienie 18:4: „Potem usłyszałem inny głos z niebios, który powiedział:„ Wyjmij się z tego, mój lud, abyś nie uczestniczył w swoich grzechach i nie cierpiał na wasze szkodniki ” - Ten werset mówi o Bożym Bożym Zadzwoń do twoich ludzi, którzy wydostają się z Babilonu, zanim będzie za późno i cierpi na boską karę.

Psalm 137:8-9: „Córka Babilonu, przeznaczona na zniszczenie, szczęśliwie ta, która spłaca ci zło, które nas uczyniłeś. Szczęśliwy ten, który zabiera twoje dzieci i miażdżą je przeciwko kamieniom!” Ten werset mówi o boskiej sprawiedliwości, która zostanie wykonana z Babilonem z powodu jego okrucieństwa i ucisku wobec ludu Bożego.

Izajasza 13:19: „Babilon, klejnot królestw, chwała i duma z Chaldejczyków, będzie jak Sodoma i Gomora, kiedy Bóg je zniszczył”. Ten werset mówi o upadku Babilonu, który zostanie ukarany za jego arogancję i grzechy przeciwko Bogu.

Jeremiasz 50:46: „Posłuchaj okrzycia Babilonu; dźwięk wielkiego zniszczenia pochodzi z krainy Chaldejczyków”. Werset ten mówi o zbliżającym się zniszczeniu Babilonu i krzyku, który będzie słyszany na całej ziemi.





“Amar significa dar aos outros – especialmente a quem precisa e a quem sofre – o que de melhor temos em nós mesmos e de nós mesmos; e de dá-lo sorridentes e felizes, renunciando ao nosso egoísmo, à nossa alegria, ao nosso prazer e ao nosso orgulho”. São Padre Pio de Pietrelcina