Księga Daniela, 4

31. Gdy zaś upłynęły oznaczone dni, ja, Nabuchodonozor, podniosłem oczy ku niebu. Wtedy powrócił mi rozum i wysławiałem Najwyższego, uwielbiałem i wychwalałem Żyjącego na wieki, bo Jego władza jest władzą wieczną, panowanie Jego przez wszystkie pokolenia.

Versets liés à Księga Daniela, 4:

Daniel 4 opowiada historię króla Nabuchodonozora i marzenie, jaki miał o upadku władzy. Rozdział mówi o suwerenności Boga i o tym, jak duma może doprowadzić do upadku. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tymi tematami:

Psalm 75:6-7: „Ani Wschód, ani Zachód, ani pustynia nie wywyższają. Ale Bóg jest sędzią: do jednej rzezi i innej wywyższenia”. Ten werset mówi o wyniesieniu, które nie pochodzą od nas samych, ale od Boga. Jest to przesłanie, którego Nabuchodonozor nauczył się w całym rozdziale.

Przysłów 16:18: „Znakomita poprzedza ruina, a wyżywienie Ducha poprzedza upadek”. Ten werset podkreśla temat dumy prowadzącej do upadku, który zdarzył się Nabuchodonozorowi.

Jakub 4:6: „Ale daje większą łaskę. Więc mówi, Bóg opiera się super, ale daje łaskę pokornym”. Werset ten pokazuje znaczenie pokory przed Bogiem i sposób, w jaki opiera się on tych, którzy są dumni.

Przysłów 29:23: „Duma człowieka go zabije, ale honor popiera pokorną ducha”. Ten werset mówi o tym, jak duma może doprowadzić do upadku, ale pokora może przynieść honor.

Izajasza 2:11: „Wyniosłe oczy ludzi zostaną zabite, a jego wyniósł zostanie upokorzony; tylko Pan będzie wywyższony tego dnia”. Ten werset mówi o tym, jak suwerenność należy do Boga i jak dumny będzie upokorzony, co jest ważną lekcją dla Nabuchodonozora i dla nas wszystkich.

Versets liés à Księga Daniela, 4:

Liens catholiques