1 Gdy to usłyszał król Ezechiasz, rozdarł swe szaty, okrył się worem i udał się do świątyni Pańskiej.
2 Potem posłał Eliakima, zarządcę pałacu, Szebnę, pisarza i starszych kapłanów obleczonych w wory, do proroka Izajasza, syna Amosa,
3 by mu powiedzieli: Tak mówi Ezechiasz: Ten dzień jest dniem utrapienia i kary, i hańby! Albowiem dojrzały dzieci do swoich narodzin, a nie ma siły do ich porodzenia!
4 Może Pan, Bóg twój, raczy usłyszeć "wszystkie" słowa rabsaka, którego przysłał król asyryjski, jego pan, aby znieważać Boga żywego i ukarze go za słowa, które usłyszał Pan, Bóg twój. Przeto wznieś modlitwę za Resztę, która jeszcze pozostaje.
5 Przyszli więc słudzy króla Ezechiasza do Izajasza.
6 Izajasz zaś rzekł do nich: Tak powiecie waszemu panu: Tak mówi Pan: Nie bój się słów, które usłyszałeś, a którymi pachołcy króla asyryjskiego Mi bluźnili!
7 Oto Ja spowoduję w nim takie usposobienie, że na wiadomość, którą usłyszy, wróci do swego kraju, i sprawię, że w swoim kraju padnie od miecza.
8 Wrócił rabsak i zastał króla asyryjskiego zdobywającego Libnę. Posłyszał bowiem, że [król] ustąpił spod Lakisz.
9 Gdy [król] otrzymał wieść o Tirhace, królu Kusz, głoszącą: Wyruszył na wojnę przeciw tobie, "powtórnie" wyprawił posłów do Ezechiasza, polecając:
10 Tak powiecie Ezechiaszowi, królowi judzkiemu: Niech twój Bóg, w którym położyłeś nadzieję, nie zwodzi cię zapewnieniem: Nie będzie wydana Jerozolima w ręce króla asyryjskiego!
11 Oto ty słyszałeś, co zrobili królowie asyryjscy wszystkim krajom, przeznaczając je na zagładę, a ty miałbyś ocaleć?
12 Czy bogowie narodów, które moi przodkowie wyniszczyli, ocalili je? Gozan, Charan, Resef i Edomitów, którzy byli w Telassar?
13 Gdzie jest król Chamatu i król Arpadu, i król miasta Sefarwaim, Heny i Iwwy?
14 Ezechiasz wziął list z rąk posłów i przeczytał go, następnie poszedł do świątyni Pańskiej i rozwinął go przed Panem.
15 I zanosił modły Ezechiasz przed obliczem Pańskim, mówiąc: Panie, Boże Izraela! Który zasiadasz na cherubach, Ty sam jeden jesteś Bogiem wszystkich królestw świata. Tyś uczynił niebo i ziemię.
16 Nakłoń, Panie, Twego ucha, i usłysz! Otwórz, Panie, Twoje oczy, i popatrz! Słuchaj słów Sennacheryba, które przesłał, by znieważać Boga żywego.
17 To prawda, o Panie, że królowie asyryjscy wyniszczyli narody i ich kraje.
18 W ogień wrzucili ich bogów, bo ci nie byli bogami, lecz tylko dziełem rąk ludzkich - z drzewa i z kamienia - więc ich zniszczyli.
19 Teraz więc, Panie, Boże nasz, wybaw nas z jego ręki! I niech wiedzą wszystkie królestwa ziemi, że Ty sam jesteś Bogiem, o Panie!
20 Wówczas Izajasz, syn Amosa, posłał Ezechiaszowi oświadczenie: Tak mówi Pan, Bóg Izraela: Wysłuchałem tego, o co modliłeś się do Mnie w sprawie Sennacheryba, króla Asyrii.
21 Oto wyrocznia, jaką wydał Pan co do niego. Gardzi tobą, szydzi z ciebie Dziewica, Córa Syjonu. Za tobą potrząsa głową Córa Jeruzalem.
22 Komuś ubliżył i komu zbluźnił? Przeciw komu twój głos podniosłeś i w górę wzbiłeś twe oczy? Przeciw świętemu Izraela!
23 Przez twych posłańców urągałeś Panu. Mówiłeś: Z mnóstwem mych rydwanów wyszedłem na szczyty górskie, na najdalsze grzbiety Libanu. Wyciąłem jego cedry najwyższe i co najpiękniejsze jego cyprysy. Wtargnąłem w jego ostatnie ustronie, w jego bujną gęstwinę leśną.
24 Drążyłem studnię i piłem obce wody, stopami nóg moich wysuszyłem wszystkie rzeki Egiptu.
25 Czy nie słyszałeś? Z dawna to przygotowałem. Co ułożyłem od prastarych czasów, to teraz w czyn wprowadzam. Miałeś obrócić w stosy gruzów obwarowane miasta.
26 Mieszkańcy ich bezsilni, przelękli się i okryli wstydem. Stali się jak rośliny na polu, jak młoda trawa zielona, jak zielsko na dachach spalone podmuchem wiatru wschodniego.
27 Lecz Ja wiem, kiedy wstajesz [i kiedy] spoczywasz, kiedy wychodzisz "i kiedy powracasz, i jak cię ponosi złość przeciw Mnie".
28 Ponieważ cię złość ponosi przeciw Mnie i twa zuchwałość doszła do moich uszu, przeto ci w nozdrza założę moje kółka i moje wędzidło na wargi, by zmusić cię do odwrotu drogą, którą przybyłeś!
29 To niechaj ci za znak posłuży: W tym roku żywcie się ziarnem, pozostawionym po zbiorze, na przyszły rok następnym, tym, co samo obrodzi. Ale na trzeci rok siejcie i zbierajcie, zakładajcie winnice i jedzcie ich owoce.
30 Reszta ocalałych z domu Judy ponownie zapuści w głąb korzenie i w górze wyda owoce.
31 Albowiem z Jeruzalem wyjdzie Reszta, i z góry Syjon garstka ocalałych. Zazdrosna miłość Pana "Zastępów" tego dokona!
32 Dlatego tak mówi Pan o królu asyryjskim: Nie wejdzie on do tego miasta ani nie wypuści tam strzały, nie nastawi przeciw niemu tarczy ani nie usypie przeciwko niemu wału.
33 Drogą, tą samą, którą przybył, powróci, a do miasta tego nie wejdzie - Wyrocznia Pana.
34 Otoczę opieką to miasto i ocalę je przez wzgląd na Mnie i na sługę mego, Dawida.
35 Tejże samej nocy wyszedł Anioł Pański i pobił w obozie Asyryjczyków sto osiemdziesiąt pięć tysięcy ludzi. Rano, kiedy wstali, oto ci wszyscy byli martwymi ciałami.
36 Sennacheryb, król asyryjski, zwinął więc obóz i odszedł. Wrócił się i pozostał w Niniwie.
37 A gdy oddawał pokłon w świątyni swego boga, Nisroka, [synowie jego], Adramelek i Sareser, zabili go mieczem, a sami zbiegli do kraju Ararat. Syn zaś jego, Asarhaddon, został w jego miejsce królem.
Versículos relacionados com 2 Księga Królewska, 19:
Rozdział 19 z 2 Królów opowiada historię króla Ezechiasza, który otrzymał groźny list od króla asyryjskiego, Senaqueribe, nakazując mu poddanie się lub zniszczenie. Ezechiasz szukał pomocy w Bogu i otrzymał odpowiedź proroka Izajasza, który zapewnił, że Bóg ochroni Jerozolimę. Bóg spełnił swoją obietnicę, a anioł Pana zabił 185 000 żołnierzy asyryjskich w nocy. Poniżej znajduje się pięć wersetów z innych książek biblijnych, które odnoszą się do tematów poruszonych w 2 królach 19:
Psalm 20:7-8: „Niektóre samochody zaufania, niektóre z koni, ale wspomniemy o imieniu Pana naszego Boga. Niektórzy idą i upadają, ale wstajemy i stoimy”. Ten psalm podkreśla znaczenie zaufania Bogu w czasach kryzysu, a nie zależnych od zasobów ludzkich lub materialnych.
Izajasza 37:35: „Bo będę bronić tego miasta, aby je pozbyć, ze względu na mnie i ze względu na mojego sługi Dawida”. Ten werset jest częścią Boga odpowiedzi na króla Ezechiasza, zapewniając, że ochroni Jerozolimę przed Asyryjczykami z powodu jego wierności i miłości do Dawida.
Psalm 91:11-12: „Bo jego anioły wydadzą ci porządek, aby utrzymać cię na wszystkie swoje sposoby. Będą wspierać cię w twoich rękach, że nie potykasz się z kamienną stopą”. Ten psalm podkreśla ochronę Boga nad tymi, którzy go kochają i ufają Mu.
Izajasza 54:17: „Żadna broń nie powita wam, nie będzie się dobrze prosperować; i cały język, który podnosi się przeciwko wam w sądzie, potępicie; to jest dziedzictwo sług Pana i Jego sprawiedliwość dla mnie, mówi Pan. " Ten werset podkreśla obietnicę ochrony Boga dla tych, którzy mu służą, a gwarancja, że wszelkie niesprawiedliwe oskarżenie przeciwko nim zostanie obalone.
2 Tymoteusza 4:18: „A Pan pozbywa się mnie z wszelkiego złego dzieła i zabierze mnie zbaw do Swego Niebiańskiego Królestwa; do tego, kto jest chwałą na zawsze i zawsze. Amen”. Ten werset podkreśla zaufanie apostoła Pawła do ochrony i wyzwolenia Boga pośród jego udręk, pewność siebie, którą pokazał także król Ezechiasz w 2 królach 19.
Chapitres: