1 W dwudziestym trzecim roku [panowania] Joasza, syna Ochozjasza, króla judzkiego, Joachaz, syn Jehu, został królem izraelskim w Samarii, na siedemnaście lat.
2 Czynił on to, co jest złe w oczach Pańskich, naśladując grzech Jeroboama, syna Nebata, do którego ów doprowadził Izraela - nie zerwał z nim.
3 Wtedy zapłonął gniew Pana przeciw Izraelitom, i wydał ich w ręce Chazaela, króla Aramu, oraz w ręce Ben-Hadada, syna Chazaela - przez cały czas.
4 Lecz Joachaz przebłagał oblicze Pańskie, tak iż Pan wysłuchał go, ponieważ widział ucisk Izraelitów, jakim ciemiężył ich król Aramu.
5 Zatem Pan dał Izraelowi wybawiciela, który ich wyzwolił spod mocy Aramu, tak iż Izraelici mieszkali w swoich namiotach, jak przedtem.
6 Jednakże nie odwrócili się od grzechu rodu Jeroboama, do którego ów doprowadził Izraela - trwali w nim. A nawet aszera stała w Samarii.
7 Gdy Joachazowi zostało nie więcej żołnierzy, jak tylko pięćdziesięciu jeźdźców, dziesięć rydwanów i dziesięć tysięcy pieszych, wytracił ich król Aramu i starł jak proch, który się depcze.
8 A czyż pozostałe dzieje Joachaza, wszystkie jego czyny i jego dzielność, nie są opisane w Księdze Kronik Królów Izraela?
9 I spoczął Joachaz razem ze swymi przodkami, i pochowano go w Samarii. A syn jego Joasz został w jego miejsce królem.
10 W trzydziestym siódmym roku [panowania] Joasza, króla judzkiego - Joasz, syn Joachaza, został królem izraelskim w Samarii, na szesnaście lat.
11 Czynił on to, co jest złe w oczach Pańskich. Nie zerwał z całym grzechem Jeroboama, syna Nebata, do którego ów doprowadził Izraela - trwał w nim.
12 A czyż pozostałe dzieje Joasza, wszystkie jego czyny i dzielność, z jaką walczył przeciw Amazjaszowi, królowi judzkiemu - nie są opisane w Księdze Kronik Królów Izraela?
13 I spoczął Joasz ze swymi przodkami, a Jeroboam zasiadł na jego tronie. Joasz pochowany został w Samarii, razem z królami izraelskimi.
14 Kiedy Elizeusz zapadł na chorobę śmiertelną, przyszedł do niego Joasz, król izraelski, i płacząc pochylony nad jego twarzą mówił: Ojcze mój! Ojcze mój! Rydwanie Izraela i jego Jeźdźcze!
15 Elizeusz zaś rzekł do niego: Weź łuk i strzały! I przyniósł do niego łuk i strzały.
16 Wtedy on rzekł do króla izraelskiego: Połóż rękę swą na łuk! Król położył swą rękę, a Elizeusz nałożył ręce swoje na ręce króla
17 i powiedział: Otwórz okno na wschód! Kiedy otworzył, Elizeusz rzekł: Strzelaj! - i strzelił, a on rzekł: Strzała zwycięstwa od Pana! Strzała zwycięstwa przeciw Aramowi! Pobijesz Aram w Afek, doszczętnie!
18 Następnie rzekł: Weź strzały! Kiedy je wziął, rzekł do króla Izraela: Uderz o ziemię! A on uderzył trzy razy i zaprzestał.
19 Wtedy mąż Boży rozgniewał się na niego i rzekł: Trzeba było uderzyć pięć albo sześć razy! Wtedy byś pokonał Aram doszczętnie, teraz zaś pokonasz Aram tylko trzy razy!
20 Elizeusz umarł i pochowano go. Oddziały zaś Moabitów wpadały do kraju każdego roku.
21 Zdarzyło się, że grzebiący człowieka ujrzeli jeden oddział [nieprzyjacielski]. Wrzucili więc tego człowieka do grobu Elizeusza i oddalili się. Człowiek ten dotknął kości Elizeusza, ożył i stanął na nogi.
22 Chazael, król Aramu, gnębił Izraelitów przez całe życie Joachaza.
23 Lecz Pan okazał im łaskę, zmiłował się nad nimi i zwrócił się ku nim ze względu na przymierze swoje z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem. Nie chciał ich zatracić i nie odrzucił ich od swego oblicza, "aż do tego czasu".
24 Chazael, król Aramu, umarł, a jego syn Ben-Hadad został w jego miejsce królem.
25 Wtedy Joasz, syn Joachaza, znowu odbił miasta z rąk Ben-Hadada, syna Chazaela, które ów zabrał ojcu jego, Joachazowi, na wojnie. Trzykrotnie pobił go Joasz i odzyskał miasta izraelskie.
Versículos relacionados com 2 Księga Królewska, 13:
Rozdział 13 z 2 Królów opowiada ostatnią historię króla Jehoesa Izraela, która jest opisana jako przywódca, który uczynił zło przed Panem. Za swoje panowanie prosi Proroka Elizeusza o pomoc w pokonaniu bitwy z Syryjczykami, ale mimo to nie może odeprzeć Izraela od bałwochwalstwa. Poniżej znajduje się pięć wersetów biblijnych dotyczących tematów poruszonych w 2 królach 13:
Psalm 106:34-35: „Nie zniszczyli ludów, jak dowodził im Pan, ale mieszał się z narodami i nauczyli się ich zwyczajów. Służyli swoim bożkom, którzy stali się dla nich więź”. Ten werset mówi o tym, jak mieszanka z innymi narodami i bałwochwalstwem stał się problemem dla Izraela, który nie był posłuszny przykazaniom Bożym.
Izajasza 31:1: „Biada ci, którzy schodzą do Egiptu w poszukiwaniu pomocy, którzy ufają koniom, którzy zaufali tłumom samochodów i rycerzy, ponieważ są tak wielu i konie, ponieważ są bardzo silni, ale nie robią tego Spójrz na świętego Izraela, nawet nie szukaj Pana! ” Ten werset mówi o tendencji Izraela do poszukiwania pomocy gdzie indziej niż zaufania Bogu.
Jeremiasz 10:2: „Tak mówi Pan, nie ucz się ścieżki narodów, ani nie jesteście przerażające z znaków nieba, nawet jeśli narody się ich boją”. Ten werset mówi o potrzebie posłuszeństwa Bożych przykazań i nie podążania za dróg pogańskich narodów.
Hosea 4:17: „Efraim jest zjednoczony z bożkami; zostaw to”. Ten werset mówi o tym, jak Efraim, który jest często używany jako alternatywna nazwa Izraela, dołączył do bożków i dlatego Bóg ich opuścił.
Amos 5:14: „Szukaj dobrego, a nie złego, abyście mogli żyć, a więc Pan, Bóg gospodarzy, będzie z wami, jak powiedziałeś”. Ten werset mówi o znaczeniu robienia dobra zamiast zła i podążania za wolą Boga. Odzwierciedla temat 2 Królów 13, który pokazuje, w jaki sposób bałwochwalstwo i nieposłuszeństwo spowodowały problemy dla Izraela.
Chapitres: