Bible Catholique
 

1 Księga Samuela, 20

21. Potem poślę chłopca, dając mu rozkaz: Idź, znajdź strzały! Gdy powiem chłopcu: Oto strzały są bliżej niż stoisz, zabierz je - wracaj, wiedz, że możesz być spokojny, nic się nie dzieje złego, na życie Pana!

Versets liés à 1 Księga Samuela, 20:

Rozdział 20 z 1 Samuel opowiada o kontynuacji relacji między Dawidem a Jonathanem, synem króla Saula. W tym rozdziale Jonathan zobowiązuje się pomóc Dawidowi uciec od gniewu ojca i tworzą pakt przyjaźni. Jednak rozdział dotyczy również rosnącej wrogości Saula w odniesieniu do Dawida i jego determinacji do zabicia go. Następnie pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w 1 Samuela 20:

Przysłów 17:17: „Przez cały czas przyjaciel kocha, a w udręce jest tworzony brat”. Ten werset podkreśla znaczenie prawdziwej przyjaźni, która jest w stanie pokonać przeciwności i stać się relacją rodzeństwa.

Jana 15:13: „Nikt nie ma większej miłości niż ta, polegającego na oddaniu komuś życia dla swoich przyjaciół”. Jonathan ryzykuje jego życie, aby pomóc Dawidowi, pokazując ofiarną i bezwarunkową miłość, która jest przykładem miłości Chrystusa do jego przyjaciół.

Psalm 119:63: „Jestem przyjacielem wszystkich, którzy boją się cię i zachowują swoje przykazania”. David i Jonathan byli przyjaciółmi, ponieważ podzielili wiarę w Boga i zaangażowanie w posłuszeństwo ich przykazaniom.

Przysłów 27:6: „Rany wykonane przez przyjaciela są wierne, ale pocałunki od wroga wprowadzają w błąd”. Saul okazuje się niewiernym przyjacielem, udając przyjaźń i jest przyjazny dla Dawida, potajemnie pragnie swojej śmierci.

Psalm 27:1: „Pan jest moim światłem i moim zbawieniem; kogo będę się bać? Czy Pan jest fortecą mojego życia; czyj mnie boję?” Dawid ufa Bogu, aby chronił go przed zagrożeniami Saula i utrzymuje swoją wiarę niezachwianą, nawet w trakcie prześladowań i niebezpieczeństwa.





“Pobres e desafortunadas as almas que se envolvem no turbilhão de preocupações deste mundo. Quanto mais amam o mundo, mais suas paixões crescem, mais queimam de desejos, mais se tornam incapazes de atingir seus objetivos. E vêm, então, as inquietações, as impaciências e terríveis sofrimentos profundos, pois seus corações não palpitam com a caridade e o amor. Rezemos por essas almas desafortunadas e miseráveis, para que Jesus, em Sua infinita misericórdia, possa perdoá-las e conduzi-las a Ele.” São Padre Pio de Pietrelcina