Löydetty 387 Tulokset: sapientia hominum
Et placuerunt verba eius coram Holoferne et coram omnibus famulis eius, et mirati sunt in specie et in sapientia eius et dixerunt: (Liber Iudith 11, 20)
Quoniam non discedet laus tua a corde hominum memorantium virtutis Dei usque in sempiternum. (Liber Iudith 13, 19)
Missae sunt epistulae per cursores ad universas provincias regis, ut perderent, occiderent atque delerent omnes Iudaeos, a puero usque ad senem, parvulos et mulieres uno die, hoc est tertio decimo mensis duodecimi, qui vocatur Adar, et bona eorum diriperent. (13a) Epistulae autem hoc exemplar fuit: “Rex magnus Artaxerxes centum viginti septem ab India usque Aethiopiam provinciarum satrapis et ducibus, qui eius imperio subiecti sunt, haec scribit: (13b) Cum plurimis gentibus imperarem et universum orbem meae dicioni subiugassem, volui nequaquam abuti potentiae magnitudine, sed semper clementer et leniter agens gubernare subiectorum vitam absque ullo terrore, regnumque quietum et usque ad fines pervium praestans, optatam cunctis mortalibus pacem renovare. (13c) Quaerente autem me a consiliariis meis, quomodo hoc posset impleri, unus qui prudentia, bona voluntate et fide stabili ceteros praecellit et est post regem secundus, Aman nomine, (13d) indicavit mihi in totius orbis terrarum tribubus populum hostilem esse dispersum, qui, legibus suis contra omnium gentium faciens consuetudinem, regum iussa in perpetuum contemnat, ne consistat concordia nationum a nobis consolidata. (13e) Quod cum didicissemus, videntes unam hanc gentem rebellem adversus omne hominum genus perversis uti legibus nostrisque negotiis contraire, pessima conficere et regni impedire pacem, (13f) iussimus, ut quoscumque Aman, qui negotiis publicis praepositus est et quem patris loco colimus, per litteras monstraverit, cum coniugibus ac liberis radicitus deleantur inimicorum gladiis, nullusque eorum misereatur, quarta decima die duodecimi mensis Adar anni praesentis; (13g) ut, qui iam olim sunt nefarii homines, uno die violenter ad inferos descendentes stabiles in posterum et quietas reddant nobis plene res publicas. 13h Qui autem celaverit genus eorum, inhabitabilis erit non solum inter homines, sed nec inter aves, et igne sancto comburetur; et substantia eorum in regnum conferetur. Valete”. (Liber Esther 3, 13)
Nonne evulsum est reliquum eorum ab eis? Morientur, et non in sapientia. (Liber Iob 4, 21)
Peccavi; quid faciam tibi, o custos hominum? Quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis? (Liber Iob 7, 20)
Ipse enim novit hominum vanitatem; et videns iniquitatem nonne considerat? (Liber Iob 11, 11)
“Ergo vos estis soli homines, et vobiscum morietur sapientia. (Liber Iob 12, 2)
In senibus est sapientia, et in longaevis prudentia. (Liber Iob 12, 12)
Apud ipsum est sapientia et fortitudo; ipse habet consilium et intellegentiam. (Liber Iob 12, 13)
Apud ipsum est fortitudo et sapientia; ipse novit et decipientem et eum qui decipitur. (Liber Iob 12, 16)
“Numquid sapiens respondebit sapientia ventosa et implebit vento urente stomachum suum? (Liber Iob 15, 2)
Sapientia vero ubi invenitur? Et quis est locus intellegentiae? (Liber Iob 28, 12)
