Księga Psalmów, 56
12. Bogu ufam, nie będę się lękał: cóż może mi uczynić człowiek?
12. Bogu ufam, nie będę się lękał: cóż może mi uczynić człowiek?
Psalm 56 to psalm lamentacji, w którym psalmista wzywa Boga o pomoc i ochronę przed jego wrogami. Wyraża swoje zaufanie do Boga i prosi go, aby ocenił swoich wrogów. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w tym psalmie:
Psalm 9:9: „Pan jest schronieniem dla uciśnionych, schronienia w czasach trudności”. Ten werset mówi o ochronie Boga wobec tych, którzy są uciskani i doświadczają trudnych czasów, co jest jednym z głównych problemów psalmisty w Psalmie 56.
Psalm 27:1: „Pan jest moim światłem i moim zbawieniem - kogo powinienem się bać? Czy Pan jest fortecą mojego życia - kogo powinienem się bać?” W tym wersecie psalmista mówi o swoim zaufaniu do Boga jako o swoim zbawieniu i fortecy, co jest stałym tematem w Psalmie 56.
Psalm 118:6: „Pan jest ze mną, nie boję się; co może uczynić mnie człowiekiem?” Ten werset wyraża zaufanie psalmisty do Boga i jego bezpieczeństwo, aby wiedzieć, że jest z nim, nawet przed jego wrogami.
Psalm 140:12: „Wiem, że Pan będzie bronił praw biednych i interesów potrzebujących”. Werset ten mówi o pewności Psalmu, że Bóg będzie bronił biednych i potrzebujących, który dotyczy troski Psalmu w Psalmie 56, aby chronić przed jego wrogami.
Psalm 146:7: „Broni uciśnionych i karmi głodnych. Pan uwalnia więźniów”. W tym wersecie psalmista mówi o prawości Bożej, aby obronić uciśnionych i uwolnionych więźniów, co dotyczy ich poszukiwania ochrony i wyzwolenia w Psalmie 56.
“Como é belo esperar!” São Padre Pio de Pietrelcina
