Księga Jozuego, 14
13. Jozue pobłogosławił Kaleba, syna Jefunnego, i dał mu w dziedzictwo Hebron.
13. Jozue pobłogosławił Kaleba, syna Jefunnego, i dał mu w dziedzictwo Hebron.
Jozuego Rozdział 14 opisuje, w jaki sposób ziemia Kanaanu została podzielona między plemiona Izraela, a jako Caleb, jeden z szpiegów wysłanych przez Mojżesza na ziemię obiecaną, poprosił Joshuę o podanie mu części ziemi, która została mu obiecana za Boga . Caleb jest przykładem wiary i wytrwałości, ponieważ pomimo jego zaawansowanego wieku nadal był gotów walczyć o swoje dziedzictwo na ziemi. Oto pięć wersetów związanych z tematami poruszonymi w Jozue 14:
Powtórzonego Prawa 1:36: „Uratuj Caleba, syn Jefoné; zobaczy to, a kraina, którą nadepnął, da mu i jego synom, ponieważ wytrwał, by podążać za Panem”. Werset ten odnosi się do obietnicy, którą Bóg uczynił Caleba, że otrzyma część Ziemi na ziemi obiecanej z powodu Jego wiary i posłuszeństwa.
Hebrajczyków 3:14: „Ponieważ zostaliśmy uczestnikami Chrystusa, jeśli zdecydowanie wycofamy zasadę naszego zaufania do końca”. Werset ten odnosi się do idei wytrwałości i zaufania do Boga, które Caleb pokazał przez całe życie i jest przykładem dla wszystkich wierzących.
Psalm 37:4: „Utwórz Pana, a on zaspokoi pragnienia twojego serca”. Werset ten odnosi się do faktu, że Caleb powierzył Bogu, aby dał mu część ziemi, która została obiecana, i że to zaufanie zostało nagrodzone.
Efezjan 6:10: „W innych moi bracia wzmacniają was w Panu i sile waszej władzy”. Werset ten odnosi się do idei, że siła i moc Boga są niezbędne do wytrwania w wierze i posłuszeństwie, tak jak zrobił to Caleb.
Psalm 27:14: „Poczekaj na Pana; zachęć cię i wzmocnij swoje serce; poczekaj, więc na Pana”. Werset ten odnosi się do idei, że Caleb cierpliwie czekał na wypełnianie obietnicy Boga i że wszyscy wierzący muszą ufać i czekać w Panu, aby spełnić swoje obietnice i plany w ich życiu.
“Vive-se de fé, não de sonhos.” São Padre Pio de Pietrelcina
