Ewangelia Jana, 9
14. A tego dnia, w którym Jezus uczynił błoto i otworzył mu oczy, był szabat.
14. A tego dnia, w którym Jezus uczynił błoto i otworzył mu oczy, był szabat.
Rozdział 9 Ewangelii Jana opowiada o uzdrowieniu ślepego człowieka narodzin przez Jezusa i tego, jak wywołuje wielki konflikt z faryzeuszami, którzy kwestionują autorytet Jezusa. Ponadto rozdział dotyczy również kwestii grzechu i duchowej ślepoty. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tymi tematami:
Psalm 146:8 - „Pan daje widok niewidomym; Pan podnosi rzeźni; Pan kocha sprawiedliwych”. Ten werset pokazuje, że Bóg jest w stanie leczyć ślepotę i że dba o uciskane i potrzebujące.
Izajasza 42:7 - „otworzyć oczy niewidomych, wyciągnąć jeńców z więzienia i więzienia tych, którzy leżeli w ciemności”. W tym wersecie Izajasz prorokuje, że Mesjasz wyleczy niewidomych i uwolni jeńców.
Mateusz 23:24 - „Niewidomi przewodnicy, którzy koordynują komar i połykają wielbłąda!” Jezus używa tego zdania, aby krytykować faryzeuszy, którzy martwili się o małe rzeczy, ale zignorował wielkie problemy swoich czasów, takie jak ucisk biednych.
Jana 3:19 - „A potępienie jest takie: Światło pojawiło się na świat, a mężczyźni kochali ciemność bardziej niż światło, ponieważ ich dzieła były złe”. Ten werset pokazuje, że powodem, dla którego ludzie pozostają w swojej duchowej ślepocie, jest to, że wolą grzech i odrzucają prawdę.
Jana 12:40- „Oślepili oczami i utwardzali serca, że nie widzą oczami, ani nie rozumieją z sercami, ani nie nawracają, a ja je uzdrawiam”. Ten werset jest cytatem z Izajasza 6:10 i pokazuje, jak duchowa ślepota może być boskim osądem tych, którzy odrzucają przesłanie Boże.
“Sigamos o caminho que nos conduz a Deus.” São Padre Pio de Pietrelcina
