2 Księga Kronik, 30
15. Ofiarowali potem Paschę czternastego dnia miesiąca drugiego. Zawstydzeni kapłani i lewici oczyszczali się i mogli wnosić całopalenia do świątyni Pańskiej.
15. Ofiarowali potem Paschę czternastego dnia miesiąca drugiego. Zawstydzeni kapłani i lewici oczyszczali się i mogli wnosić całopalenia do świątyni Pańskiej.
2 Kroniki 30 opowiada historię Ezechiasza, króla Judy, wzywając ludzi do świętowania Wielkanocy w Świątyni Jerozolimy. Ezechiasz przyznał, że lud odsunął się od Boga i postanowił odnowić zaangażowanie Judy wobec Pana. Wysłał posłańców w całym kraju, zapraszając Izraelitów do przyłączenia się do niego podczas wielkanocnej obchodów w Jerozolimie. Oto pięć wersetów związanych z tematami tego rozdziału:
Exodus 12:14: „Ten dzień będzie pomnikiem was, który będzie świętować jako uroczystą ucztę dla Pana; od pokolenia na pokolenie będziecie go świętować według wiecznego statusu”. Ten werset mówi o świętowaniu Wielkanocy, który był pomnikiem wyzwolenia, który Bóg przekazał Izraelitach z niewolnictwa w Egipcie. Wielkanoc była ważnym świętem dla ludu Bożego, a Ezechiasz chciał odnowić swoje przestrzeganie.
Powtórzonego Prawa 30:2: „I powrócisz do Pana twojego Boga, a będziesz słyszeć jego głos według wszystkiego, co rozkazuję wam dzisiaj, ty i twoje dzieci, z całego serca i całą twoją duszą”. Ten werset mówi o pokucie i powrocie do Boga, który był celem Ezechiasza w zwołaniu ludu z okazji Wielkanocy. Chciał, aby lud Judy odnowili swoje zaangażowanie w Boga i zwrócił się do Niego całym swoim sercem.
2 Kroniki 15:12-13: „I zawarli porozumienie w poszukiwaniu Pana Boga ich rodziców, całego jego serca i całej jego duszy. Od maleństwa do dużych, zarówno mężczyzn, jak i kobiet”. Ten werset mówi o znaczeniu poszukiwania Boga całym swoim sercem, co dokładnie było tym, co Ezechiasz prosił lud Judy o świętowanie Wielkanocy.
Psalm 34:18: „W pobliżu władcy tych, którzy mają złamane serce i zbawiają skruszone ducha”. Ten werset mówi o miłosiernej naturze Boga do tych, którzy żałują i mają przed nim złamane serce. Ezechiasz wiedział, że jedynym sposobem na pogodzenie się z Bogiem była pokuta i pokora.
Izajasza 55:6: „Poszukaj Pana tak długo, jak można go znaleźć, przywołaj go, gdy jest blisko”. Ten werset mówi o potrzebie szukania Boga, gdy można go znaleźć. Ezechiasz wiedział, że możliwość żałowania i zwrócenia się do Boga może zostać utracona, gdyby lud Judy nie odpowiedział na ich zaproszenie na świętowanie Wielkanocy. Chciał, aby ludzie szukali Boga, gdy był jeszcze czas.
“Para mim, Deus está sempre fixo na minha mente e estampado no meu coração.” São Padre Pio de Pietrelcina
