1 Pan przemówił do Mojżesza tymi słowami:
2 Rozkaż Izraelitom, niech zawrócą i niech rozbiją obóz pod Pi-Hachirot pomiędzy Migdol a morzem, naprzeciw Baal-Sefon. Rozbijcie namioty naprzeciw tego miejsca nad morzem.
3 Faraon powie wtedy: Izraelici zabłądzili w kraju, a pustynia zamknęła im drogę.
4 Uczynię upartym serce faraona, i urządzi pościg za wami. Wtedy okażę potęgę moją nad faraonem i nad całym jego wojskiem. Poznają wówczas Egipcjanie, że Ja jestem Pan. I uczynili w ten sposób.
5 Gdy doniesiono królowi egipskiemu o ucieczce ludu, zmieniło się usposobienie faraona i jego sług względem niego i rzekli: Cóżeśmy uczynili pozwalając Izraelowi opuścić naszą służbę?
6 Rozkazał wówczas faraon zaprzęgać swoje rydwany i zabrał ludzi swoich ze sobą.
7 Wziął sześćset rydwanów wyborowych oraz wszystkie inne rydwany egipskie, a na każdym z nich byli dzielni wojownicy.
8 Pan uczynił upartym serce faraona, króla egipskiego, który urządził pościg za Izraelitami. Ci jednak wyszli z podniesioną ręką.
9 Egipcjanie więc ścigali ich i dopędzili obozujących nad morzem - wszystkie konie i rydwany faraona, jeźdźcy i całe wojsko jego - pod Pi-Hachirot naprzeciw Baal-Sefon.
10 A gdy się zbliżył faraon, Izraelici podnieśli oczy, a ujrzawszy, że Egipcjanie ciągną za nimi, ogromnie się przerazili. Izraelici podnieśli głośne wołanie do Pana.
11 Rzekli do Mojżesza: Czyż brakowało grobów w Egipcie, że nas tu przyprowadziłeś, abyśmy pomarli na pustyni? Cóż za usługę wyświadczyłeś nam przez to, że wyprowadziłeś nas z Egiptu?
12 Czyż nie mówiliśmy ci wyraźnie w Egipcie: Zostaw nas w spokoju, chcemy służyć Egipcjanom. Lepiej bowiem nam było służyć im, niż umierać na tej pustyni.
13 Mojżesz odpowiedział ludowi: Nie bójcie się! Pozostańcie na swoim miejscu, a zobaczycie zbawienie od Pana, jakie zgotuje nam dzisiaj. Egipcjan, których widzicie teraz, nie będziecie już nigdy oglądać.
14 Pan będzie walczył za was, a wy będziecie spokojni.
15 Pan rzekł do Mojżesza: Czemu głośno wołasz do Mnie? Powiedz Izraelitom, niech ruszają w drogę.
16 Ty zaś podnieś swą laskę i wyciągnij rękę nad morze i rozdziel je na dwoje, a wejdą Izraelici w środek na suchą ziemię.
17 Ja natomiast uczynię upartymi serca Egipcjan, że pójdą za nimi. Wtedy okażę moją potęgę wobec faraona, całego wojska jego, rydwanów i wszystkich jego jeźdźców.
18 A gdy okażę moją potęgę wobec faraona, jego rydwanów i jeźdźców, wtedy poznają Egipcjanie, że ja jestem Pan.
19 Anioł Boży, który szedł na przedzie wojsk izraelskich, zmienił miejsce i szedł na ich tyłach. Słup obłoku również przeszedł z przodu i zajął ich tyły,
20 stając między wojskiem egipskim a wojskiem izraelskim. I tam był obłok ciemnością, tu zaś oświecał noc. I nie zbliżyli się jedni do drugich przez całą noc.
21 Mojżesz wyciągnął rękę nad morze, a Pan cofnął wody gwałtownym wiatrem wschodnim, który wiał przez całą noc, i uczynił morze suchą ziemią. Wody się rozstąpiły,
22 a Izraelici szli przez środek morza po suchej ziemi, mając mur z wód po prawej i po lewej stronie.
23 Egipcjanie ścigali ich. Wszystkie konie faraona, jego rydwany i jeźdźcy weszli za nimi w środek morza.
24 O świcie spojrzał Pan ze słupa ognia i ze słupa obłoku na wojsko egipskie i zmusił je do ucieczki.
25 I zatrzymał koła ich rydwanów, tak że z wielką trudnością mogli się naprzód posuwać. Egipcjanie krzyknęli: Uciekajmy przed Izraelem, bo w jego obronie Pan walczy z Egipcjanami.
26 A Pan rzekł do Mojżesza: Wyciągnij rękę nad moze, aby wody zalały Egipcjan, ich rydwany i jeźdźców.
27 Wyciągnął Mojżesz rękę nad morze, które o brzasku dnia wróciło na swoje miejsce. Egipcjanie uciekając biegli naprzeciw falom, i pogrążył ich Pan w środku morza.
28 Powracające fale zatopiły rydwany i jeźdźców całego wojska faraona, którzy weszli w morze, ścigając tamtych, nie ocalał z nich ani jeden.
29 Izraelici zaś szli po suchym dnie morskim, mając mur wodny po prawej i po lewej stronie.
30 W tym to dniu wybawił Pan Izraela z rąk Egipcjan. I widzieli Izraelici martwych Egipcjan na brzegu morza.
31 Gdy Izraelici widzieli wielkie dzieło, którego dokonał Pan wobec Egipcjan, ulękli się Pana i uwierzyli Jemu oraz Jego słudze Mojżeszowi.
Versículos relacionados com Księga Wyjścia, 14:
Exodus 14 opowiada historię przekraczania Morza Czerwonego przez lud Izraela, gdy uciekli z niewolnictwa w Egipcie. Rozdział rozpoczyna się od Boga, który udzieli Mojżeszowi instrukcji, jak obozować przed morzem i kontynuuje prześladowania faraona i jego armii aż do przybycia momentu, w którym Morze Czerwone jest podzielone i zbawiono lud Izraela. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Wyjściu 14:
Psalm 77:19: „Twoja droga minęła morze, droga przez potężne wody i nikt nie znał twoich śladów”. Ten werset mówi o cudownej interwencji Boga na przejściu Morza Czerwonego, podkreślając wielkość i moc.
Izajasza 43:2: „Kiedy przejdę przez wody, będę z wami, a kiedy przez rzeki nie zanurzą cię; kiedy przejdziesz przez ogień, nie spalicie cię, ani płomień nie pali się w tobie. " Ten werset przynosi obietnicę Boga, że przez cały czas będzie to z jego ludem, w tym w najtrudniejszych i niebezpiecznych sytuacjach.
1 Koryntian 10:1-2: „Bo nie chcę, bracia, że zignorujesz, że wszyscy nasi rodzice byli pod chmurą i wszyscy mijali morze; i zostali ochrzczeni w Mojżeszu, chmurze i morzu . " Ten werset odnosi się do wydarzenia krzyżowania Morza Czerwonego jako chrztu, symbolizujące oddzielenie ludu Izraela od niewolnictwa i jego zjednoczenia z Bogiem.
Hebrajczyków 11:29: „Wiarą przekroczyli Morze Czerwone, jak suchy ląd; próbując, Egipcjanie zostali połknięci przez wody”. Ten werset podkreśla znaczenie wiary w przekroczenie Morza Czerwonego, pokazując, że to zaufanie do mocy i wierności Boga pozwoliło ludowi Izraela być bezpieczne.
Psalm 106:9: „Zgromił Morze Czerwone i wyschł się; sprawił, że chodził przez otchłań jako pustynię”. Ten psalm odnosi się do wydarzenia, które miało miejsce w Wyjści 14:21, kiedy Bóg otworzył Morze Czerwone, aby Izraelici mogli je przekroczyć pieszo.
Kapitel: