1 W owym czasie, gdy znowu wielki tłum był z Nim i nie mieli co jeść, przywołał do siebie uczniów i rzekł im:
2 żal mi tego tłumu, bo już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść.
3 A jeśli ich puszczę zgłodniałych do domu, zasłabną w drodze; bo niektórzy z nich przyszli z daleka.
4 Odpowiedzieli uczniowie: Skąd tu na pustkowiu będzie mógł ktoś nakarmić ich chlebem?
5 Zapytał ich: Ile macie chlebów? Odpowiedzieli: Siedem.
6 I polecił ludowi usiąść na ziemi. A wziąwszy siedem chlebów, odmówił dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, aby je rozdzielali. I rozdali tłumowi.
7 Mieli też kilka rybek. I nad tymi odmówił błogosławieństwo i polecił je rozdać.
8 Jedli do sytości, a pozostałych ułomków zebrali siedem koszów.
9 Było zaś około czterech tysięcy ludzi. Potem ich odprawił.
10 Zaraz też wsiadł z uczniami do łodzi i przybył w okolice Dalmanuty.
11 Nadeszli faryzeusze i zaczęli rozprawiać z Nim, a chcąc wystawić Go na próbę, domagali się od Niego znaku.
12 On zaś westchnął głęboko w duszy i rzekł: Czemu to plemię domaga się znaku? Zaprawdę powiadam wam: żaden znak nie będzie dany temu plemieniu.
13 I zostawiwszy ich, wsiadł z powrotem do łodzi i odpłynął na drugą stronę.
14 A uczniowie zapomnieli wziąć chlebów i tylko jeden mieli z sobą w łodzi.
15 Wtedy im przykazał: Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda.
16 Oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chleba.
17 Jezus zauważył to i rzekł im: Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chleba? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiały macie umysł?
18 Macie oczy, a nie widzicie; macie uszy, a nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków,
19 kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy? Odpowiedzieli Mu: Dwanaście.
20 A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków? Odpowiedzieli: Siedem.
21 I rzekł im: Jeszcze nie rozumiecie?
22 Potem przyszli do Betsaidy. Tam przyprowadzili Mu niewidomego i prosili, żeby się go dotknął.
23 On ujął niewidomego za rękę i wyprowadził go poza wieś. Zwilżył mu oczy śliną, położył na niego ręce i zapytał: Czy widzisz co?
24 A gdy przejrzał, powiedział: Widzę ludzi, bo gdy chodzą, dostrzegam ich niby drzewa.
25 Potem znowu położył ręce na jego oczy. I przejrzał /on/ zupełnie, i został uzdrowiony; wszystko widział teraz jasno i wyraźnie.
26 Jezus odesłał go do domu ze słowami: Tylko do wsi nie wstępuj.
27 Potem Jezus udał się ze swoimi uczniami do wiosek pod Cezareą Filipową. W drodze pytał uczniów: Za kogo uważają Mnie ludzie?
28 Oni Mu odpowiedzieli: Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków.
29 On ich zapytał: A wy za kogo mnie uważacie? Odpowiedział Mu Piotr: Ty jesteś Mesjasz.
30 Wtedy surowo im przykazał, żeby nikomu o Nim nie mówili.
31 I zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy musi wiele cierpieć, że będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; że będzie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie.
32 A mówił zupełnie otwarcie te słowa. Wtedy Piotr wziął Go na bok i zaczął Go upominać.
33 Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami: Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie.
34 Potem przywołał do siebie tłum razem ze swoimi uczniami i rzekł im: Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje!
35 Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je.
36 Cóż bowiem za korzyść stanowi dla człowieka zyskać świat cały, a swoją duszę utracić?
37 Bo cóż może dać człowiek w zamian za swoją duszę?
38 Kto się bowiem Mnie i słów moich zawstydzi przed tym pokoleniem wiarołomnym i grzesznym, tego Syn Człowieczy wstydzić się będzie, gdy przyjdzie w chwale Ojca swojego razem z aniołami świętymi.
Versículos relacionados com Ewangelia Marka, 8:
Rozdział 8 Księgi Marka zaczyna się od historii jedzenia czterech tysięcy, w której Jezus pomnożył siedem chleba i niektóre ryby, aby nakarmić tłum ludzi. Potem Jezus i jego uczniowie podróżują do regionu Betsaidy, gdzie uzdrawia niewidomego. Wtedy Jezus pyta swoich uczniów: „A ty, którzy mówisz, że jestem?” (Marka 8:29). Piotr odpowiada, że jest Chrystusem, a Jezus ich ostrzega, aby nikomu nie mówili o Nim. Następnie Jezus uczy o Jego cierpieniu, śmierci i zmartwychwstaniu. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami pokrywanymi w St. Mark 8.
Psalm 146:8: „Pan daje widok niewidomym, Pan podnosi rzeźni, Pan kocha sprawiedliwych”. Ten werset podkreśla zdolność Boga do leczenia ślepoty, która dotyczy historii uzdrowienia niewidomych w Marka 8.
Izajasza 35:5-6: „Wtedy oczy niewidomych otwarte i uszy głuchych będą otwarte. Ten werset odnosi się również do uzdrowienia niewidomych, głuchych i kulawych i ilustruje zdolność Boga do wykonywania cudów.
Mateusza 16:16: „Simon Peter odpowiedział: jesteś Chrystusem, Synem Żywego Boga”. Ten werset jest podobny do relacji Marka 8:29, w którym Piotr uznaje Jezusa za Mesjasza.
Łukasza 9:23: „A on powiedział do wszystkich, jeśli ktoś chce przyjść za mną, zaprzecz sobie, codziennie bierzesz swój krzyż i podążaj za mną”. Werset ten odnosi się do dyskusji Jezusa na temat jego własnego cierpienia, śmierci i zmartwychwstania w Marka 8:31-33.
Mateusza 28:6: „Nie ma go tutaj; wstał, jak powiedział. Przyjdź, skąd leżał”. Werset ten odnosi się do zmartwychwstania Jezusa i wzmacnia przesłanie, które Jezus podzielił się ze swoimi uczniami w Marka 8:31-33 o swojej śmierci i zmartwychwstaniu.
Kapitel: