Katholische Bibel
 

2 Księga Samuela, 14

14. Wszyscy bowiem umrzemy z pewnością, i jesteśmy jak woda rozlana po ziemi, której już zebrać niepodobna, Bóg jednak nie zabiera życia w ten sposób. Obmyśl więc sposoby, aby wygnaniec dłużej nie pozostawał na wygnaniu.

Verse im Zusammenhang mit 2 Księga Samuela, 14:

2 Samuel 14 opowiada historię Joaba, dowódcy armii Dawida, który oszukuje króla, aby pozwolił swojemu rebeliantowi, Absalomowi powrócić do Jerozolimy po ucieczce od zamordowania swojego brata. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w tym rozdziale:

Przysłów 20:22: „Nie mów:„ Zapłacę złem złem ”; czekaj na Pana, a on będzie działał na Jego korzyść”. Ten werset mówi o koncepcji boskiej sprawiedliwości i znaczeniu zaufania Bogu, aby zrobić to, co słuszne, zamiast działać z zemstą. Jest to istotne dla historii Joaba, który zmanipulował sytuację, aby przywrócić Absalomowi z powrotem do miasta.

Przysłów 28:13: „Ten, kto zakrywa swoje przestępstwa, nigdy się nie powiadomi, ale kto ich wyznaje i opuszcza, osiągnie litość”. Werset ten podkreśla znaczenie spowiedzi i pokuty w celu osiągnięcia Bożego miłosierdzia. Jest to istotne dla historii Absaloma, który zabił swojego brata i uciekł, aby uniknąć kar.

Psalm 32:5: „Przyznaję się do mojego grzechu i mojej niegodziwości. Ten werset mówi o znaczeniu wyznania grzechów i przebaczenia Bożego. Jest to istotne dla historii Davida, który miał sprawę z Batszebą i próbował pokryć grzech.

Przysłów 31:8-9: „Otwórz swoje usta na rzecz wyciszenia, przyczyną wszystkich, którzy są wyznaczeni do zniszczenia. Otwórz twoje usta; osądzaj i oddaj sprawiedliwość biednym i potrzebującym”. Ten werset mówi o znaczeniu obrony słabych i uciskanych oraz działającej sprawiedliwości. Jest to istotne dla historii Joaba, który wykorzystał sytuację do swoich celów, bez rozważania dobrobytu ludzi.

Psalm 51:10: „Stwarza we mnie, Boże, czyste serce i odnawia we mnie stabilnego ducha”. Ten werset opowiada o prośbie Dawida o oczyszczenie i duchowej odnowieniu po grzechu z Batszebą. Jest to istotne dla historii Dawida, do której zbliża się w 2 Samuela 14, i podkreśla znaczenie spowiedzi i pokuty dla duchowej odnowy.





“A pessoa que nunca medita é como alguém que nunca se olha no espelho e, assim, não se cuida e sai desarrumada. A pessoa que medita e dirige seus pensamentos a Deus, que é o espelho de sua alma, procura conhecer seus defeitos, tenta corrigi-los, modera seus impulsos e põe em ordem sua consciência.” São Padre Pio de Pietrelcina