Katholische Bibel
 

2 Księga Kronik, 24

22. Król Joasz zapomniał już o dobrodziejstwie, jakie wyświadczył mu ojciec Zachariasza, Jojada, i zabił syna. Kiedy zaś ten umierał, zawołał: Oby Pan to widział i pomścił, i za to zażądał sprawy!

Verse im Zusammenhang mit 2 Księga Kronik, 24:

2 Kronik 24 opisuje panowanie Joása, króla, który zrobił to, co było w oczach Pana, podczas gdy kapłan Joiada żył, ale który odszedł od Boga po śmierci księdza i ostatecznie zamordował syna. Rozdział ten przedstawia także odbudowę świątyni i gromadzenie pieniędzy ludzi na finansowanie reform. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w 2 kronikach 24:

2 Królów 12:2: „Joas robił to, co było słuszne w widoku Pana każdego dnia, gdy kapłan biżuterii go poinstruował”. Ten werset pokazuje, że Joás był pobożnym królem, podczas gdy biżuteria żyła i podążała za naukami księdza.

Nehemiasz 10:33: „Zobowiązujemy się również sprowadzać do świątyni Pana Pierwsze fruty naszych żniw i pierwsze owoce drzew”. Ten werset pokazuje, że odbudowa świątyni i zbiór funduszy na tę pracę były ważne dla ludu Bożego.

Powtórzonego Prawa 15:7: „Jeśli jest biedny jeden z was, jeden z twoich braci w którymkolwiek z waszych miast, na Ziemi, którą Pan, wasz Bóg, nie jest niewrażliwy ani nie zamyka rąk dla tego brata Potrzeba. " Ten werset mówi o znaczeniu sprawiedliwości społecznej i pomocy dla mniej szczęścia, motywu, który jest ważny dla rozdziału 24.

2 Kroniki 24:17-18: „Po śmierci Jehoiady przywódcy Judy przybyli i pochylili się przed królem. I król ich usłyszał. Porzucili świątynię Pana, Boga ich rodziców i czcili święte stanowiska i bożków. W rezultacie gniew Boży przybył na Judę i Jerozolimę. ” Ten werset pokazuje, że Joás odszedł od Boga po śmierci Joiady i że doprowadziło to do upadku Judy.

Przysłów 26:27: „Ten, kto kopie dołu, wpadnie w nią; kto rzuci kamień, cofnie się nad nim”. Werset ten można zastosować do Joasa, który ostatecznie został zamordowany przez samych ludzi, że oszukał i zdradził. Zbierał to, co zasiło.





“A maior caridade é aquela que arranca as pessoas vencidas pelo demônio, a fim de ganhá-las para Cristo. E isso eu faço assiduamente, noite e dia.” São Padre Pio de Pietrelcina